MY BERLINETTA 2 CUT

"จะโทรฯเรียกทำไม ในเมื่อคนตรงหน้าฉันก็มีหมดทุกอย่างอยู่แล้ว"

"ฉันไม่ได้ทาลิปสีแดง"

"ของแบบนั้นไม่จำเป็นหรอก" 

เซฮุนดีดดิ้นเมื่อใบหน้าคมซุกลงกับซอกคอ สูดดมความหอมเข้าไปเต็มที่ก่อนฟันคมจะเริ่มทำงานด้วยการฝังเขี้ยวลงมาทำรอยแดง

"ถอดเสื้อผ้าสิเซฮุน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าสเป็คฉันของจริงน่ะเป็นยังไง"

โอเซฮุนขบเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อถูกอีกคนละลาบละล้วงทางสายตา เสื้อสีขาวถูกเลิกออกอย่างช้าๆ ทุกสัมผัสที่นิ้วร้อนเฉียดโดนผิวเขายิ่งเร่งความรู้สึกให้ค่อยๆพุ่งขึ้นไปที่ปลายปรอท คิมจงอินช้อนตาสามองขึ้นมา สลับกับการมองผิวขาวละเอียดของเขาใต้ร่มผ้า

ผู้ชายคนนี้ยังคงร้ายและรู้ว่าทำอย่างไรให้เขาทรมาน โอเซฮุนกลั้นหายใจเมื่อมือหนาสอดเข้ามาใต้เสื้อ สะกิดเข้ากับยอดอกทั้งสองข้างพร้อมกับการโน้มใบหน้าลงมาจรดริมฝีปากหามันผ่านเสื้อยืด ลิ้นร้อนตวัดรอบสลับข้างซ้ายขบวาไปมาจนร่างโปร่งถึงกับต้องแอ่นอก มือบางสองข้างปัดป่ายเกาะไหล่กว้างไว้แน่น

คิมจงอินเลิกเสื้อเขาขึ้น จนกลายเป็นการกระชากให้หลุดจากร่างกาย แน่นอนว่าคนอย่างโอเซฮุนคงไม่ใช่พวกเหนียมอาย เพราะเขาก็ชูแขนขึ้นเพื่อให้อีกคนถอดมันออกไปไกลๆเช่นกัน เราพุ่งเข้าหากันอีกครั้งราวกับเป็นแม่เหล็กคนละขั้ว แตะลิ้นหากันแล้วดูดดุนจนเกิดเสียงดังไปกระแทกทุกเศษผุยผงในอากาศ 

เซฮุนขยับสะโพกขึ้นเมื่อมือหนาแตะลงที่ขอบกางเกง จงอินรูดดึงมันลงไปที่เดียวจนถึงปลายเท้า เผยทุดสัดส่วนที่คนผิวแทนภูมิใจนักหนาอวดสู่สายตา คนตัวขาวแสยะยิ้ม แตะมือลงบนกล้ามเนื้อท้องอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ ลูบไล้ราวกับว่าหลงใหลมันนักหนา

"ใช่สเป็คนายหรือเปล่า แบบนี้น่ะ"

คิมจงอินไม่ตอบอะไร หมอนั่นทำเพียงแค่การเปรยตามามอง ก่อนจะแตะมือหนาลงบนแก้มเขาแผ่วเบา

"ใช่หรือเปล่าล่ะจงอิน"

"แล้ว...สเป็คฉันเนี่ย ทำอะไรได้บ้างล่ะ"

โอเซฮุนหัวเราะในลำคอ กระตุกผ้าเช็ดตัวที่หมิ่นเหม่อยู่ที่เอวอีกคนให้หลุดออก เผยร่างกายสมส่วนของคิมจงอินที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งโอเซฮุนก็ต้องใจสั่น

มือบางคว้าส่วนลับอีกคนอย่างไม่รีรอ รูดรั้งมันเล่น หยอกเย้าจนเจ้าของมันถึงกับต้องบีบไหล่เขารุนแรง และยิ่งต้องบีบแรงยิ่งขึ้นเมื่อเซฮุนครอบครองมันด้วยริมฝีปากของตัวเอง 

การยืนมองส่วนแข็งขืนของตัวเองผลุบเข้าออกในริมฝีปากสีเชอรี่คงเรียกอารมณ์ดิบจากคิมจงอินได้ดีเยี่ยม เพราะเสียงทุ้มครางต่ำอยู่ตลอดเวลา แถมสะโพกหนาก็เริ่มกระแทกสวนเข้ามาในโพรงปากเขาไม่หยุด ถ้าเป็นเมื่อก่อนโอเซฮุนก็คงจะสำลัก แต่ช่วยไม่ได้ที่คิมจงอินเทรนด์เขามาดีไปหน่อย


"อา เซฮุน ดี..."


เซฮุนหอบหายใจเมื่ออีกฝ่ายดึงแกนกลางหลุดออกจากริมฝีปาก ช้อนตามองคนผิวแทนที่ดันร่างเขาให้กลับไปนอนหงายอีกครั้ง พร้อมกับการคลานเข่าเข้ามาหาแล้วโน้มใบหน้าลงไป เซฮุนเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าคิมจงอินกำลังจะทำอะไร แต่จากเสียงเอ่ยห้ามกลับกลายเป็นการร้องครางแทนเมื่อลิ้นร้อนแตะลงท่ีผิวรอบช่องทาง

มือบางจิกทึ้งผ้านวมข้างตัว ไปไม่เป็นทุกครั้งเมื่อคิมจงอินตัดลมหายใจเขาด้วยวิธีนี้ เพราะมันทำให้เซฮุนต้องเกร็งไปทั้งร่าง ไม่รู้ว่าควรส่งเลือดไปเลี้ยงส่วนไหนก็ดี ระหว่างหัวใจ หรือช่องทางด้านหลังที่ตอดรับลิ้นร้อนซึ่งพยายามแทรกเข้ามา

คิมจงอินไม่เคยรีรอ เพราะหมอนั่นส่งนิ้วเข้ามาทีเดียวถึงสองนิ้ว เล่นเอาใบหน้าขาวต้องบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บที่เกิดขึ้น แล้วก็ต้องร้องอีกรอบเมื่อนิ้วที่สามถูกส่งเข้ามา

"ทำไมยังแน่นอยู่อีก"


"อา...ฉัน...จะไปรู้เหรอ"  เสียงทุ้มหวานตอบกระเส่า "แน่นเท่าแม่สาวปากแดงของนายหรือเปล่าล่ะ...อะ"


"จำไม่ได้แล้วเหมือนกันนะ อยากรู้หรือเปล่าล่ะ จะได้กลับไปวัดมาให้"


"อา...จงอิน อยากตายหรือไงกัน"


"หืม?"  คิมจงอินเลิกคิ้ว เซฮุนบิดใบหน้าเหยเกเมื่อความเร็วของการสอดใส่นิ้วเรียวเริ่มเพิ่มมากขึ้น "ถ้าได้ตายแบบนี้ก็ไม่เลว หน้านายตอนนี้น่ะมัน...สุดยอดจริงๆ"

เซฮุนกัดริมฝีปากแน่น เริ่มทนไม่ไหวอีกครั้งเพราะคิมจงอินยังกลั่นแกล้งเขาด้วยการส่งมืออีกครั้งมารูดรั้งส่วนกลางลำตัว พร้อมๆกับการครอบครองมันด้วยโพรงปากอุ่นร้อน การถูกปรนเปรอทั้งสองทางมันพรากสติโอเซฮุนไปหมด พรากไปทุกอย่าง จนเกือบจะพรากชีวิตและลมหายใจเขาไปด้วย

สะโพกมนแอ่นรับสัมผัสทั้งสองทางอย่างงุนงง ไม่รู้ว่าควรจะจัดการความรู้สึกท้งข้างหน้าข้างหลังตอนนี้ยังไงดี ได้แต่เพียงครางเรียกชื่ออีกคนซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับส่งเเรงไปขยุ้มกลุ่มผมนุ่มที่ยังเปียกหมาดของคิมจงอินให้กลืนกินส่วนนั้นลึกเข้าไปอีก

"อะ...จงอิน เร็ว...เร็วๆ"

คิมจงอินดูดดุนอย่างแรงในครั้งสุดท้าย ก่อนจะถอดใบหน้าออกไปไกลจนดวงตาเรียวตวัดมอง เซฮุนหอบหายใจอยู่กับที่ สะดุ้งอีกครั้งเมื่อนิ้วทั้งสามถูกดึงออกไปจนหมด เขากำลังจะไปถึงฝั่งฝันหากแต่คิมจงอินกลับแกล้งเขาด้วยการหยุดทุกอย่าง

"ใจเย็นสิที่รัก"


"..."


โอเซฮุนเอื้อมมือไปด้านหน้าหมายจะจัดการตัวเองให้มันจบๆ แต่มือเขากลับถูกปัดออกอย่างแรงจนตกมาข้างลำตัว ใบหน้าขาวหันมองตามมือตัวเอง เตรียมจะหันไปโวยวายใส่คนที่กล้าปัดมันอย่างแรงจะแสบ แต่เพราะแรงกระแทกใส่สะโพกจากอีกคนที่ส่งมาดันทำให้เขาจุกจนพูดไม่ออก

"จง...จงอิน อย่าใส่เข้ามาทีเดียว..."


"อา...ไม่ได้ทีเดียว"  คนผิวแทนเชิดหน้าคราง ขยำสะโพกเขาด้วยสองมือ "ยังไม่หมดเลย"


เซฮุนนิ่วหน้า ยิ่งรู้สึกว่าคิมจงอินพยายามดุนดันมันเข้ามาอีกก็ยิ่งไม่ไหว ขนาดของมันไม่ใช่เล่นๆ เพราะงั้นการถูกกระแทกกระทั้นทุกวันมันก็ทำให้ร่างกายของเขาระบมได้ง่ายๆ

คนตัวขาวสูดหายใจเข้า พยายามผ่อนคลายตัวเองตามที่เสียงทุ้มพร่ำบอก แต่กลับยิ่งแย่เพราะเมื่อครู่จงอินเพิ่งปรนเปรอให้เขาไปจนเกือบสุด แน่นอนว่าตอนนี้ช่องทางของเขาคงตอดรัดเต็มที่แล้ว

"เซฮุน...อย่ารัด"

"อา...เร็วๆ จงอิน เร็ว"

"บอกว่าอย่ารัด!"

เซฮุนกัดริมฝีปากแน่นเมื่อถูกมือหนาฟาดลงมาที่สะโพกอย่างแรง คิมจงอินจับเข่าสองข้างของเขาให้แยกออกจากกัน ก่อนสาวสะโพกออกไปจนสุดและกดกลับเข้ามาให้ลึกทีุ่ดจนเนื้อของเราสองคนกระแทกเข้าหากัน เซฮุนร้องเสียงดังเมื่อความลึกจองมันเข้ามาถึงอวัยวะภายใน หมอนี่คงบ้าไปแล้ว มันไม่เคยเข้ามาลึกขนาดนี้เลยสักครั้ง

"จงอิน...เบาๆ อ้ะ..."

ร่างโปร่งอ้าปากคราง ควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อถูกกระแทกเข้ามาแรงๆติดกัน จากที่ถูกปรนเปรออยู่แล้วก็เลยทำให้ร่างกายเขากระตุกเกร็งและปล่อยความเป็นชายออกมาเลอะที่นอนไปหมด แต่เสียงเตียงเอี๊ยดอ๊าดก็ยังคงดังต่อเนื่อง ตราบใดที่ร่างหนายังคงสนุกสนานไปกับการสำรวจภายในตัวเขา


เซฮุนตัวสั่นไปตามแรงกระแทก ไล้ผิวกายของอีกฝ่ายขึ้นจากข้อศอกไปถึงแก้มสองข้าง แตะมือลงบนนั้นแผ่วเบาแล้วคว้าใบหน้าคมให้โน้มลงมารับลิ้นร้อน คิมจงอินกวาดต้อนลิ้นของเขาไปทั่ว หยอกเย้าดูดคลึงมันจนขนที่ผิวของเซฮุนลุกเกรียว เสียงทุ้มครางในลำคอ มือหนาช้อนท้ายทอยคนใต้ร่างให้เเอ่นใบหน้าขึ้นมารับรสจูบอย่างแนบแน่นมากขึ้น ก่อนผละใบหน้าลงไปขบเม้มตามซอกคอขาวให้เกิดรอยแดงไปทั่ว

"อา...จงอิน วันนี้...แรงไปหรือเปล่า"

"นายทำฉัน...โมโห"

"ไม่เห็นต้องแรง...ขนาดนี้เลย...อ๊า อย่าโดนตรงนั้น"

"ตรงนี้? หรือตรงนี้?"

เซฮุนจิกลำคอแกร่งแน่นเมื่อคิมจงอินกระแทกเข้ามาสองที่ติด มันล้วนแล้วแต่เป็นจุดสำคัญในร่างกายของเขา ที่เซฮุนจะต้องสยบทุกครั้งเมื่อคิมจงอินโดนมันเข้า และดูเหมือนกับว่าคนผิวแทนจะรู้จักร่างกายเขาดียิ่งกว่าตัวเองเสียอีก เพราะความรู้สึกของโอเซฮุนพุ่งกลับขึ้นมาได้ง่ายๆเหมือนกับถูกเติมแบตเตอรี่ เพียงแค่ส่วนแข็งขืนกระแทกโดนจุดเดิมซ้ำไปซ้ำมา


"อา...จงอิน เบาหน่อย ขอร้อง...อะ"

"..."

"อึก...เดี๋ยวก็ขาด...พอดี"

เซฮุนกัดริมฝีปากหลับตาแน่นเพราะความรุนแรงที่ทวีขึ้นทุกวินาที คิมจงอินกดแนบริมฝีปากลงมาแนบชิดอีกครั้ง และอีกครั้ง ไม่ปล่อยให้ร่างกายของเราเป็นอิสระต่อกันแม้เเต่สัดส่วนเดียว คนผิวแทนยังคงมอบความร้อนแรงให้เขาลุ่มหลงอยู่ซ้ำๆแบบนั้นจนในที่สุดความอุ่นร้อนก็ฉันเข้ามาในโพรงเสียหมด

เซฮุนกระตุกร่างกายอีกครั้ง พร้อมกับการจิดไหล่อีกฝ่ายแน่น ยังไม่ทันร้องขออะไรริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาดูดดึงเพื่อปิดปากเขาแล้ว

"อือ..."  เสียงทุ้มหวานร้องครางพร้อมกับกาดันแผ่นอกแกร่งออก "...พอก่อน เจ็บ"

เซฮุนดึงตัวเองออกจากแกนกลางอีกฝ่ายที่ดูๆแล้วคงยังไม่ลดขนาดลงเลยสักนิด แค่เขาขยับหมุนตัวลุกขึ้นนั่งยังระบมมากขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงการเดินไปลากน้ำขาวขุ่นที่ไหลลงมาตามขาในห้องน้ำ เพราะเขาคงทำแบบนั้นไม่ไหวแน่

แต่ความคิดที่จะนอนมีอันต้องจบสิ้น เพราะเสียงทุ้มของคิมจงอินเปล่งเสียงหัวเราะออกมาตามด้วยประโยคที่ทำเอาความเจ็บเเล่นปราดไปถึงสมอง

"รุกฆาต"

เซฮุนเชิดหน้าครางเมื่อถูกกระแทกเข้ามาจากสะโพกข้างหลัง กัดริมฝีปากแล้วท้าวเเขนลงกับเตียงเมื่อคิมจงอินจับสะโพกเขาไว้มั่น ฟาดมือลงมาเพราะความมันเขี้ยวพร้อมกับแรงกระแทกที่เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งและไม่มีท่าทีว่าจะจบง่ายๆ

โอเซฮุนจะทำอะไรได้นอกจากร้องครางเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังอยู่ลั่นห้อง ถ้าเสียงจะดังออกไปข้างนอก เขาก็คงไม่แปลกใจอีกแล้ว เพราะคิมจงอินเล่นส่งเเรงมาไม่ยั้งไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แล้วแบบนั้นจะให้เขาอดกลั้นไหวได้ยังไงกัน

และมันยังทำให้เขาได้รู้อีกว่า...ไม่ว่าจะหันหลังหนีคิมจงอินแค่ไหน สุดท้ายเขาก็กลายเป็นคนพ่ายแพ้อย่างราบคาบอยู่ดี


อ่านต่อ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=14