3918 warming scene

"เซฮุน"

"..."

"ยังอยากให้ฉันเป็นพ่ออยู่หรือเปล่า"

เสียงทุ้มเอ่ยถาม พร้อมกับการพลิกตัวมาคร่อมทาบทับร่างกายเขาเอาไว้ เซฮุนจดจ้องเข้าไปในดวงตาอีกฝ่ายซึ่งสะท้อนภาพใบหน้าของเขาที่กำลังแดงจัด ระยะห่างระหว่างเราลดลงและเซฮุนก็ไม่คิดที่จะผลักอีกฝ่ายออกไปเลยแม้แต่นิด นั่นคงเป็นคำตอบที่ดีพอเเล้วสำหรับคำถามข้างต้น นับตั้งแต่วันนั้น จูบแรกของเขากับไค ความรู้สึกที่เคยมีตอนแรกมันก็แปรเปลี่ยนไปเสียหมด หมดแล้วจริงๆกับความรู้สึกที่อยากจะหยุดทุกอย่าง

คนตรงหน้าหยุดแนบใบหน้าลงมา ราวกับว่าอยากเว้นระยะห่างให้เด็กวัยสิบแปดปีอย่างเขาตัดสินใจกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าคืออะไรบ้าง เซฮุนเม้มริมฝีปากแน่น กำเสื้อที่อีกฝ่ายใส่อยู่จบยับ

ก่อนเปล่งเสียงตอบรับออกไป ตัดสินทุกอย่างจากก้นเบื้องของหัวใจโดยไม่ได้คำนึงถึงความผิดบาปที่กำลังจะทำซ้ำอีกครั้ง

"ไม่ครับ..."

คนตัวขาวกลั้นหายใจเมื่อไคเริ่มกดแนบริมฝีปากลงมาตามร่างกาย ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำให้เขาหายใจถูกจังหวะเลยสักครั้ง ไม่ว่ากี่ครั้งที่ฝ่ามือหรือริมฝีปากของไคแตะลงบนเนื้อตัวเขา มันจะทำให้เขาสั่นเทา ร้อนรุ่ม และทำตัวไม่ถูก

มือทั้งสองข้างปัดป่ายไปจิกหมอนที่กองอยู่รอบตัวเอาไว้แน่น ไคสอดฝ่ามือเข้าไปที่ชายเสื้อ เลิกมันขึ้นมาช้าๆจนเขาต้องชูมือขึ้นเพื่อให้มือหนาถอดมันออกไป ไคใช้ริมฝีปากกับร่างกายเขาอีกครั้ง แผ่นอกบางเเอ่นขึ้นรับความร้อนชื้นที่อีกฝ่ายแตะลงมาตามเนื้อตัว มือของไคลูบไล้ไปตามผิวกายขาวละเอียด ลงต่ำไปถึงสะโพก ก่อนกางเกงวอร์มตัวหนาของเขาจะถูกกระตุกเชือกออก

นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงเจ้าปัญหาลงไปวางไว้ที่พื้น เซฮุนชันขาขึ้นเมื่อความหนาวเหน็บแผ่กระจายไปทั่วผิวกาย และหลังจากนั้นไม่กี่วินาที ไคก็จัดการตัวเองจนพวกเราสามารถจ้องตากันในสภาพเปลือยเปล่า ไร้ซึ่งพันธนาการใดๆปกปิด

ริมฝีปากอุ่นแตะลงที่หน้าท้องของเขา ลากไล้แสดงความเป็นเจ้าของไปทั่วทุกอณาบริเวณ ลงต่ำไปที่ต้นขาด้านใน ข้อพับ เข่า และข้อเท้า กายบางหอบหายใจถี่ อ้าเเขนออกกว้างเพื่อออดอ้อนพ่อตัวเองให้โน้มใบหน้าลงมาหา และไคก็ทำตามคำร้องของเขาด้วยการประกบริมฝีปากลงมาอย่างอ้อยอิ่ง

เกลียวลิ้นร้อนทั้งสองพันเชื่อมกันราวกับเป็นสะพานข้ามไปยังเมืองเเห่งความสุข ไม่หลุดขาดออกจากกันแม้คนตัวขาวจะถูกมือหนาดันเรียวขาให้แยกออก ก่อนความเจ็บแปลบจากการถูกก้านนิ้วแทรกเข้ามาในร่างกายจะเข้ามาแทนที่

เซฮุนร้องครางอื้ออึงในลำคอ มันรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่มันล้วนมีแต่ความเจ็บ แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นว่าไคจูบปลายจมูกอย่างอ่อนโยนก็พลันลืมทุกสิ่งเสียจนอีกฝ่ายสามารถขยายช่องทางเขาได้ถึงสามนิ้วในที่สุด

เเขนเรียวสองข้างของเขายังคงโอบล้อมลำคอของอีกฝ่ายเอาไว้ ไล่สายตามองตั้งแต่ดวงตานิ่งสนิท จมูกทู่ ริมฝีปากนุ่มหยุ่นที่บวมเจ่อเล็กน้อยจากฝีมือการขบดึงของเขา คางเรียว สันกรามคม ลำคอยาวระหงส์ ไหปลาร้าที่เด่นชัด แผงอกและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อไร้ซึ่งไขมันส่วนเกิน และผิวแทนที่เขย่าหัวใจเขาให้เละไม่เหลือซาก

ไคกดแนบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ดูดดึงขบเม้มอย่างอ่อนโยนและเอาใจ เซฮุนเคลิบเคลิ้มจนหลับตาลงสนิท แต่ก็ต้องจิกเล็บทุกนิ้วลงกับไหล่กว้าง เมื่อมีสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วเมื่อครู่สอดใส่เข้ามาในร่างกายเขาเเทน

คนตัวขาวละใบหน้าออกมา กัดริมฝีปากตัวเองแน่นทั้งที่ไคยังมองเขาอยู่ในระยะไม่ถึงสิบเซนติมเตร สายตาคู่นั้นฉายแววห่วงใยชัดเจน ชัดเสียจนเซฮุนต้องหลุบตาลงต่ำหนีการจดจ้องสุดแสนอันตรายที่จะทำให้เขาหลงเข้าไปในนั้นจนหาทางออกไม่เจอ

ใช้เวลานานพอตัวกว่าความเจ็บที่เกิดขึ้นจะหายไป เเปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ทำให้เขาต้องร้องครางอื้ออึงในลำคออย่างแผ่วเบา สะโพกแกร่งขยับอย่างเนิบนาบและเชื่องช้าเพราะกลัวว่าเขาจะเกิดอาการเจ็บปวด 

ใบหน้าของเราดึงดูดเข้าหากัน ริมฝีปากแนบชิดจนไร้ซึ่งช่องว่าง รวมถึงลิ้นร้อนที่ตวัดเข้ามาเก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกในโพรงปากเขาไปจนหมด ไคโอบล้อมรอบแผ่นหลังเขาเอาไว้ และเขาเองก็ตอบรับสัมผัสอบอุ่นที่ไคมอบให้ผ่านการโอบรอบลำคออีกคนให้แนบกายบดเบียดแผงอกลงมาที่ตัวเขา

ร่างกายของเราสองคนสั่นสะท้านไปตามแรงส่ง หมอนใบโตที่เคยอยู่ข้างตัวพลันตกลงกับพื้นเมื่อเตียงสั่นจากการขยับ เเต่ไม่มีใครในห้องเล็กๆนี้ที่คิดจะผละร่างกายออกจากกันเพื่อโน้มตัวลงไปเก็บเลยสักนิด กลับกันแล้วเรายังโหยหากันและกันมากขึ้น ตามแรงปะทุของอารมณ์กระสันต์

ไคผละใบหน้าลงไปหยอกล้อกับซอกคอของเขา ดูดดึงขบเม้มจนเซฮุนคิดว่ามันอาจจะเกิดรอยแดงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า คนตัวขาวกัดริมฝีปากกลั้นเสียงแน่นเมื่อตอนนี้ริมฝีปากเขาว่าง แต่เขาก็ทนไม่ไหว ในเมื่อความรู้สึกเสียวซ่านในท้องมันทำให้อยากจะตะโกนออกมาดังๆเสียเหลือเกิน

"อะ...พ่อ....พ่อไค"

เซฮุนทาบทับมือลงกับแผงอกแกร่ง จิกลงไปจนเกิดรอยแดงเมื่อรับรู้ถึงแรงกระแทกที่ถูกส่งเข้ามาแรงมากกว่าเมื่อครู่ ไคโน้มใบหน้าลงมาบดเบียดริมฝีปากใส่เขาอีกครั้งเมื่อเสียงของเขากำลังจะทำให้ทุกคนในบ้านตื่น ร่างหนาสอดแขนเข้าใต้ร่างเขาเคลื่อนมือไปที่ท้ายทอย ประคองร่างกายของเขาให้อยู่ใต้อาณัติอย่างเต็มรูปแบบ สวนสะโพกเข้ามาอย่างรวดเร็วจนสุดท้ายเราสองคนก็ต้องนอนหอบเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่พร้อมกับความอุ่นร้อนที่ฉีดเข้ามาภายในตัวเข้าจนหมดสิ้น

ไคยันตัวขึ้นนั่ง ช้อนร่างกายของเขาให้นั่งลงบนสะโพกทั้งที่เราสองคนยังคงเชื่อมและเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่ เซฮุนตวัดขาเรียวโอบล้อมไปจนถึงแผ่นหลังกว้าง รวมถึงแขนของเขาที่โอบรอบคอของไคจนใบหน้าของเราสองคนอยู่ใกล้แนบชิด

คนตัวขาวโน้มจมูกลงแตะจมูกอีกฝ่าย ปล่อยให้หน้าผากมนถูไถกันไปมาถ่ายทอดความอบอุ่นให้กันและกัน คลอเคลียเคล้าคลึงและจดจ้องดวงตากันและกันอย่างโหยหาอยู่แบบนั้น และในที่สุดริมฝีปากเราก็แนบเข้าหากันอย่างเชื่องช้า ดูดดึงกลีบปากให้บวมเจ่ออย่างไม่มีใครยอมใคร

ไคลูบไล้มือหนาไปตามแผ่นหลังของเขา ก่อนเปลี่ยนเป็นการเคล้นคลึงที่สะโพกมน ยกร่างกายของเขาขึ้นอย่างง่ายดายเพราะความแข็งแรง เล่นเอาคนตัวขาวต้องร้องครางเมื่อร่างกายถูกสอดใส่เข้ามาอย่างลึกซึ้งมากกว่าเดิม

เราจูบกันนานขนาดไหนไม่มีใครรู้ แต่ความอบอุ่นจากร่างกายของไคสามารถบรรเทาความเหน็บหนาวของเขาได้แม้พวกเราจะเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความบาปที่เกิดขึ้นอีกมันเริ่มจากใครก่อน เซฮุนรับรู้แค่เพียงอย่างเดียว คือไคโอบกอดเข้าเอาไว้ทุกท่วงท่า ฝ่ามือของเราสัมผัสกันอย่างแนบแน่น พร้อมกับเสียงทุ้มที่หลุดครางเรียกเขาเป็นบางครา

"อา...เซฮุนนา"

แค่นั้นมันเพียงพอแล้วสำหรับคนเงียบขรึมแบบพ่อของเขา เพราะมันทำให้เซฮุนรู้แล้ว ว่าไคต้องการเขามากแค่ไหน และเขาเอง ก็ต้องการไคไม่น้อยไปกว่ากันเลยสักนิด