MY BERLINEATTA

โอเซฮุนหลับตาลงเมื่อใบหน้าคมเคลื่อนลงมาประทับริมฝีปากเข้ากับเขา เร่าร้อน รุนแรง เผยความต้องการของคิมจงอินออกมาจนหมดเปลือก มือที่เคยกำผ้าปูที่นอนอยู่หลุดออกก่อนวางลงบนแผ่นหลังของจงอิน จิกแน่นระบายความต้องการที่ถูกปลุกขึ้นเพราะมือหนาลูบไล้ปทั่วร่างกายรวมถึงหว่างขาด้านใน


"ร่างกายนายโกหกไม่ได้หรอกนะ"


โอเซฮุนยกยิ้ม เลื่อนมือบางไล้ผ่านหน้าท้องอีกฝ่ายขึ้นมาพร้อมกับชายเสื้อที่ถูกดึงร่นมาด้วย จงอินชูแขนขึ้นให้อีกฝ่ายสะบัดเสื้อยืดตัวเองออกก่อนหนุ่มผิวแทนจะเบิกตากว้างเมื่อโอเซฮุนเป็นฝ่ายพลิกตัวเองจนขึ้นไปอยู่ด้านบน



"แล้วฉันบอกตอนไหนว่ากำลังโกหก"



คนตัวขาวกดสะโพกทับลงที่กลางลำตัว แน่นอนว่าคิมจงอินก็ตอบสนองเขาอย่างดีด้วยอะไรบางอย่างที่ดุนดันขึ้นมา เซฮุนยิ้มเยาะก่อนโน้มใบหน้าลงหาแผ่นอกแกร่ง ใช้ลิ้นร้อนตวัดรอบยอดของมันพร้อมมืออีกข้างที่ลูบไล้ไปทั่วเรียงเสียงครางทุ้มให้ดังขึ้น



"อา...ซ่อนไม้เด็ดไว้งั้นเหรอ"



คิมจงอินถามพลางลูบศรีษะทุยของเขา เซฮุนเคลื่อนตัวลงต่ำ บดเบียดหว่างกลางสะโพกและครูดมันกับสิ่งที่เเข็งขืนไปด้วยเรียกให้คิมจงอินต้องสวนสะโพกกลับขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ริมฝีปากบางกัดรังดุมกางเกงยีนส์ ดึงออกพร้อมหันมารูดซิปลงด้วยฟันคมอีกรอบ
โอเซฮุนใข้มือสองข้างแหวกมันออก กดจูบลงบนส่วนแข็งขืนที่พยายามขยายขนาดสู้มือของเขาอยู่ คิมจงอินลุกขึ้นมานั่งแล้ว แต่เจ้าตัวก็ไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำนอกจากปล่อยให้เขาทำตามใจชอบ เซฮุนจัดการร่นกางเกงยีนส์ตัวหนาออก แต่ดูเหมือนว่าการค้างไว้ที่ต้นขาแน่นจะทำให้จงอินรำคาญ เจ้าตัวจึงสลัดมันออกไปพร้อมชั้นในสีเข้ม
เซฮุนมองตามกางเกงตัวนั้นไปก่อนใบหน้าจะถูกจับให้หันไปรับรสจูบจากอีกคน คิมจงอินกวาดต้อนลิ้นของเขาด้วยลิ้นตัวเอง ก่อนดูดดึงริมฝีปากเขาอย่างหิวกระกายและถอยใบหน้าออกไปเล็กน้อย



"ฉันไม่ได้ซ่อน...แค่ไม่มีใครเคยเห็น"



โอเซฮุนทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนโน้มใบหน้าลงมาจัดการครอบริมฝีปากลงกับแกนกายที่ขนาดพอๆกับของเขา อย่างที่บอกว่าเราตัวสูงพอๆกัน อะไรหลายๆอย่างก็เท่าๆกันไปหมด อ้อ...เขาหมายถึงความยาวขาหรือไม่ก็แขนต่างหากล่ะ
มือขาวกอบกุมส่วนโคนเอาไว้มั่นเหมือนกับในยามที่เขาจับเกียร์ฮูราคันคันงาม บีบแรงๆหนึ่งครั้งก่อนรูดรั้งขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับที่ริมฝีปากกำลังจัดการกับมันอยู่ คิมจงอินจับท้ายทอยของเข้า ลูบเส้นผมเขาด้วยปลายนิ้วร้อนพร้อมสวนสะโพกกลับขึ้นมาอย่างจงใจ



"อา...เซฮุน"



ร่างกายโอเซฮุนร้อนรุ่ม มือของจงอินอยู่ไม่สุข มันเคลื่อนไปเรื่อยจนถึงสะโพกของเขาที่โก่งไปอีกทาง บีบคลึงผ่านเนื้อกางเกงยีนส์ตัวหนาอย่างเมามันส์ ก่อนที่ร่างหนาจะฟาดสะโพกของเขาอย่างแรงจนเกิดเสียง เล่นเอาโอเซฮุนถึงกับหยุดริมฝีปากและช้อนตามองคนด้านบนทันที



"อย่ารุนแรงนักจะได้ไหม"



"หึ"


คิมจงอินหัวเราะในลำคอ ดันตัวเขาออกก่อนกระชากปลายเท้าเขาให้ลำตัวของโอเซฮุนแทรกเข้าไปหว่างกลางขาแกร่ง ร่างบางตวัดเรียวขาโอบล้อมรอบแผ่นหลังคิมจงอินทันทีด้วยสัญชาตญาณ แน่นอนว่าตอนนี้มือหนากำลังร่นกางเกงยีนส์เขาออกพร้อมกับดึงชั้นในสีเข้มลงไปด้วย เซฮุนเป็นฝ่ายจัดการต่อจากนั้น เราวุ่นวายอยู่กับการปลดเปลื้องพันธนาการจนเหลือเพียงกายหยาบ ก่อนมือหนาจะกระชากเขาเข้าหาพร้อมบดเบียดริมฝีปากและร่างกายเข้าชิดกันจนเหงื่อซึมเพราะความร้อนรุ่ม
เราแลกจูบกันอยู่ตรงนั้น บดเบียดแกนกายเข้าหากันโดยไม่ห่างแม้แต่วินาทีเดียว เซฮุนไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน รู้สึกเพียงแค่ร่างกายเหมือนจะละลายเพราะความร้อนของตัวคิมจงอิน ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากเราเมื่อมันหลุดออกจากกัน มีเพียงแค่ร่างกายของเขาที่ถูกดันไปด้านหลังจนต้องเอื้อมไปท้าวฟูกเอาไว้ พร้อมกับนิ้วของคิมจงอินที่กดลงกับช่องทางแบบไม่บอกไม่กล่าว
เซฮุนเม้มริมฝปีากแน่น กลั้นเสียงร้องที่เกิดขึ้นกลังจากจงอินกดมันเข้าไปช้าๆ พูดไม่ออกเลยสักคำ แม้แต่จะร้องห้ามก็ทำไม่ได้เพราะมันจุกแน่นไปหมด จงอินเอื้อมอีกมือมาปรืนเปรอด้านหน้าให้เขา โอเซฮุนจึงต้องกลั้นเสียงครางมากขึ้นไปอีกเมื่อตอนนี้ร่างกายรับรู้ทั้งความเจ็บปวดและเสียวซ่าน
ร่างหนาชักมือออกไปก่อนกดนิ้วลงมาจนมิด เซฮุนเกร็งหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นลอนพอให้เห็นบางๆแน่น ยิ่งจงอินรูดรั้งมือกับส่วนหน้าของเขาไม่หยุดก็เล่นเอาเซฮุนมือไม้สั่น แถมด้านหลังก็ยังถูกจงอินชักมือเข้าออกไม่เลิก 
คิมจงอินมองหน้าเขาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเซฮุนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่ออีกนิ้วตามเข้ามา จงอินกางนิ้วออกด้านในช่องทางร้อน ควงหมุนวนเพื่อขยายมันให้เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่ใหญ่กว่า


"อะ..อา...จงอิน-"


เสียงที่จะร้องห้ามหายไปอีกครั้งเมื่อจงอินสาวนิ้วออกมาจนมิดพร้อมยัดอีกนิ้วเข้าไปอย่างรวดเร็ว รู้สึกเมื่อสะโพกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มันทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกดีจนไม่อยากให้จงอินหยุด ร่างหนากดย้ำๆเข้ามาด้านในตัวเขาด้วยก้านนิ้วเรียวซ้ำๆ แน่นอนว่าโอเซฮุนได้แต่กัดริมฝีปากร้องอื้ออึงในลำคอเพราะอาการกระสันต์


"ไหวหรือเปล่า"


เสียงทุ้มเอ่ยถาม แน่นอนว่าโอเซฮุนไม่มีเสียงพอจะตอบออกไป แต่เรียวขาของเขาแหวกออกวกว้างเป็นคำตอบแทน คิมจงอินยิ้มบาง หยุดมือทั้งสองข้างก่อนจับตัวโอเซฮุนให้ขยับเข้ามากลางเตียงอีกเล็กน้อย ถึงแม้ว่าร่างกายบางจะนอนหันหัวผิดทิศผิดทาง แต่ตอนนี้คงไม่มีใครสนใจมากไปกว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
เซฮุนนิ้วหน้าเมื่อจงอินจ่อส่วนแข็งขืนเข้ากับช่องทางของตัวเอง แค่ดันมันเข้ามาเล็กน้อยจนมิดส่วนปลายเท่านั้นแต่เขาก็รู้สึกเจ็บจนต้องหายใจเข้าออกรุนแรง จงอินมองคนด้านล่างเล็กน้อยก่อนตัดสินใจโน้มตัวลงไปหา สอดประสานฝ่ามือของโอเซฮุนที่บีบกันแน่นเอาไว้เพื่อไม่ให้เล็บสีชมพูอ่อนของเจ้าตัวจิกลงมือตัวเอง


"อย่าทำแบบนั้น มือนายจะเจ็บ"


"ก็มันเจ็บ!"


โอเซฮุนร้องอย่างเหลืออด การที่คิมจงอินขยับตัวแม้แต่เซนติเมตรเดียวตอนนี้ก็ทำให้ร่างกายเขาร้าวได้แล้ว นับประสาอะไรกับการจะดันมันเข้ามาจนมิด 


"นิดเดียวนะ จิกมือฉันก็ได้ อย่าจิกตัวเองแบบนั้น"


เซฮุนตอบอะไรไม่ได้อีกเพราะจงอินไม่เว้นจังหวะให้เขา คนผิวแทนมองต่ำลงไปถึงส่วนล่างที่เชื่อมติดกัน ดันมันเข้ามาอีกจนปลายเท้าเรียวของเซฮุนจิกลงกับเตียง ก่อนดวงตาจะเบิกกว้างพร้อมริมฝีปากที่อ้าออกเพราะคิมจงอินดันมันเข้ามาจนมิด


"โอ้ย! จงอิน-"


"เดี๋ยว...เซฮุน อา อย่าเพิ่งขยับ มันแน่น"



เซฮุนหน้าร้อนผ่าวเมื่อจงอินกัดฟันจนสันกรามขึ้น รู้สึกได้เลยว่าช่องทางของเขาตอดรัดอีกคนมากขนาดไหน ร่างบางบีบมือลงกับอีกคนเมื่อร่างกายเริ่มรับได้กับสิ่งที่เข้ามาในตัว คิมจงอินเห็นแบบนั้นจึงถอดถอนสะโพกออกไปและดันเข้ามาใหม่จนกายบางขยับตามแรงกระแทก
เซฮุนเชิดหน้าขึ้น ไม่รู้เเล้วว่าอะไรเป็นอะไร หรือการถามหาสถานภาพตอนนี้ก็ไร้ความสำคัญ เขารู้สึกเกร็งช่องท้องไปหมด ยิ่งตอนที่คิมจงอินกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงจนมิดยิ่งพูดไม่ออก ได้แต่ร้องครางเรียกชื่ออีกคน


คิมจงอินเหยียบคันเร่งจนมิดแล้ว


"มันเจ็บ อะ ...นะ" 


เซฮุนพูดขึ้นมา ปล่อยมือออกจากอีกฝ่ายแล้วหันมาเกาะไหล่หนาเอาไว้แทน จงอินท้าวมือลงกับเตียงตั้งหน้าตั้งตากระแทกร่างกายเขาไม่หยุด แน่นอนว่าบนริมฝีปากหนามีรอยยิ้มประดับเอาไว้


และดูเหมือนว่าจงอินจะไม่มีทางเเตะเบรกเด็ดขาดถ้าหากไปไม่ถึงเส้นชัย


"แน่นมากจริงๆ"



"เบาๆหน่อย" เซฮุนจิกลงกับไหล่กว้าง ใบหน้าสั่นสะเทือนไปตามแรงที่สะโพก และดูเหมือนว่าจงอินจะไม่ฟังคำขอของเขาเลยแม้แต่นิด เพราะกายหนายังคงส่งเเรงเข้ามาไม่ยั้ง "บอกให้เบาๆ!"



"เบาไม่ไหวแล้ว"



"อะ...จงอิน"



โอเซฮุนหน้าขึ้นสี คิมจงอินเร่งความเร็วจนเสียงเนื้อกระแทกกันดังถี่ิยิบ รู้สึกร่างกายเกร็งไปหมด เกร็งเหมือนกับตอนที่เขาเหยียบคันเร่งจนมิด ดึงเบรกมือและหักพวงมาลัยดริฟต์เข้าโค้งสุดท้ายก่อนจบการแข่งขัน ความรู้สึกลุ้นที่ว่าจะสามารถพาฮูราคันไปจนถึงวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่ มือที่กำไหล่คิมจงอินอยู่แน่นมากขึ้นเหมือนกับเวลาที่เขากำพวงมาลัยในสนามแข่ง โอเซฮุนจ้องตาคนด้านบนที่มองอยู่ แต่สุดท้ายเขาก็แพ้ เพราะร่างกายปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่คิมจงอินไปจนได้ ราวกับเขาปล่อยให้ฮูราคันลูกรักเครื่องดับกลางทาง แน่นอนว่าคิมจงอินยังคงพาเอฟสิบสองของตัวเองไปได้ไกลกว่า พร้อมกับเหยียบเบรกจนสุดและปลดปล่อยควันขาวคลุ้งที่พาให้มัวเมาออกมาเต็มที่


พวกเราหอบเหนื่อยอยู่แบบนั้น จงอินแช่แกนกายของตัวเองค้างเอาไว้ โน้มใบหน้าลงมาฟัดริมฝีปากเขา เคลื่อนต่ำลงไปถึงแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ดูดดึงขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่ว มือหนาลูบไล้ร่างกายบางที่เหงื่อซึมเพราะการออกแรงเมื่อครู่ ไล้ลงไปถึงสะโพกมน บีบคลึงมันเล่นก่อนสวนสะโพกกระแทกเข้าไปซ้ำๆ พร้อมริมฝีปากหนาที่ครอบครองยอดอกของเขาจนมันชูชันขึ้นมา



"เดี๋ยวจงอิน"



"อีกรอบนะ"


โอเซฮุนห้ามไม่ทันแล้ว เพราะสิ่งที่อยู่ในตัวเขากำลังพองตัวออกอย่างช้าๆ คิมจงอินติดเครื่องยนต์เอฟสิบสองของตัวเองอีกแล้ว แน่นอนว่าเซฮุนคงไม่ยอมแพ้ เพราะเขาพาฮูราคันไปขนาบข้างเรียบร้อย และเราก็พร้อมที่จะแข่งขันในสนามรักกันอีกรอบ





ต่อ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=9