MUSIC VIDEO CUT SCENE

MUSIC VIDEO

CUT SCENE

"คุณจงอิน...ไม่...ไม่..."

โอเซฮุนหอบหายใจถี่เมื่ออีกฝ่ายปล่อยริมฝีปากบางที่เจ่อบวมให้เป็นอิสระ หนุ่มผิวแทนสติขาดผึงเมื่อคนใต้ร่างพูดออกมาจนความนุ่มของกลีปปากสัมผัสลงบนริมฝีปากเขาเพราะเจ้าตัวถดถอยมันออกมาเพียงไม่กี่เซนติเมตร

"ไม่อะไร"

"ผม..."

คิมจงอินมองอีกฝ่าย จ้องเข้าไปยังดวงตาใสบริสุทธิ์ ราวกับลูกแกะขนขาวที่รอให้เขาตัดเล็มขนหนาๆออกช้าๆด้วยนิ้วของเขาเอง เพื่อดูสิ่งที่ไม่เคยมีใครได้เห็นภายใต้ขนนั้น

คิมจงอินไล้มือหนาไปตามร่างกายสมส่วนของโอเซฮุน มือขาวของอีกคนตะปบเข้าที่ไหล่เขาทันทีพร้อมแรงบีบกดมันลงมา ริมฝีปากสั่นและแห้งเผือดจนโอเซฮุนต้องแลบลิ้นออกมาเลียเพิ่มความชุ่มชื้นให้ปากตัวเอง ร่างกายของลูกแกะน้อยสั่นสะท้ายเมื่อเขาลูบผ่านเนื้อผ้ากับมาที่ยอดอก มันแข็งชูชันสู้มือพร้อมกับเสียงร้องอื้ออึงในลำคออีกฝ่ายทำให้จงอินกระตุกรอยยิ้มมุมปาก

"พูดสิเซฮุน"

"..."

"พูดมันออกมา"

"อื้อ...."

โอเซฮุนจิกเท้าเกร็งเมื่อคิมจงอินโน้มตัวลงใช้ลิ้นร้อนแตะผ่านเนื้อผ้าสัมผัสกับยอดอก ร่างหนาตรึงแขนอีกคนไว้กับเตียงแน่นด้วยมือสองข้าง เมื่อมั่นใจว่าโอเซฮุนจะไม่กล้าหือจึงปล่อยออกมาก่อนละเลงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกคนอย่างเชื่องช้า

ร่างบางนอนหอบหายใจจนแผ่นอกกระเพื่ม ยิ่งเป็นตอนที่คิมจงอินแกล้งแตะนิ้วลงบนผิวเย็นๆโอเซฮุนก็ยิ่งสะดุ้ง ริมฝีปากหนาของคนด้านบนแตะลงบนผิวขาวๆอีกครั้ง คิมจงอินฝากรอยรักเอาไว้จนทั่ว เงยหน้ากลับขึ้นมามองผลงานตัวเองก่อนโน้มตัวลงไปลากลิ้นร้อนต่ำลงมาถึงสะดือ

"อื้อ....คุณ...ครับ"

กายบางบิดเร่า โอเซฮุนจับศรีษะของเขาเอาไว้มั่น ขยำเส้นผมสีเกือบดำสนิทเมื่อคิมจงอินจูบลงกับสะดือขาว ตวัดลิ้นเข้าไปเพื่อกลั่นแกล้งอีกฝ่าย มือหนาไล้ลงมาจากข้างลำตัว สอดเข้าใต้ร่างบาง โอบกุมสะโพกมนไว้จนเกือบหมด บีบเคล้นอย่างรุนแรงจนโอเซฮุนต้องส่งเสียงร้องประท้วง

คิมจงอินหยัดตัวลุกขึ้น พร้อมๆกับมือทั้งสองข้างที่ส่งมาปลดกระดุมกางเกงขาสั้นและรูดซิปของโอเซฮุนออก อวัยวะที่หลบซ่อนอยู่ด้านในพองโตคับชั้นใน และมันเป็นที่พอใจของคิมจงอินจนต้องยิ้มอีกครั้ง ร่างหนาสอดมือเข้าไปข้างใต้สะโพก โอเซฮุนเม้มริมฝีปากแน่น ส่งมือมาจับมือหนาเอาไว้ ช้อนสายตาฉ่ำเยิ้มมองคิมจงอินที่พร้อมจะปลิดชีพลูกแกะได้ทุกเมื่อ

"คุณ..จงอินครับ"

"อยากให้หยุด?"

เสียงลมพัดผ่านดังแทนคำตอบ คิมจงอินถอยมือออกมา คุกเข่าบนเตียงมองลูกแกะที่ตอนนี้เหลือเพียงเชิ้ตหมิ่นเหม่บนตัวและชั้นในตัวบางเท่านั้น โอเซฮุนเม้มริมฝีปากบางแน่น จ้องตาคนที่ยืนคุกเข่าค้ำอยู่อย่างขลาดอาย ร่างกายสั่นสะท้านเพราะความต้องการที่ศิลปินรุ่นพี่ในสังกัดเป็นคนปลุกมันขึ้นมา มือขาวยืดไปด้านหน้า หยัดตัวลุกขึ้นไม่กี่องศา แตะลงบนผิวสีแทนของอีกฝ่ายบริเวณแขน

"ไม่...ไม่ครับ"

สิ้นเสียงกระเส่า คิมจงอินโน้มตัวลง จับมืออีกฝ่ายให้แตะลงบนไหล่ตัวเอง สอดมือหนาเข้าไปใต้สะโพกอีกครั้งก่อนร่นชั้นในตัวบางจากขอบให้ลงไปเเช่อยู่ที่ข้อเท้า โอเซฮุนสะบัดมันเพียงเล็กน้อย ชั้นในตัวนั้นก็หลุดออกไปอยู่ที่พื้นไม้

ร่างหนาโถมตัวลงจดจ่อใบหน้าอยู่กลางลำตัวอีกฝ่ายที่ไม่มีอะไรปิดบังอีกต่อไป คิมจงอินยกยิ้ม ช้อนสายตาขึ้นมองโอเซฮุนที่จ้องเขาอยู่ก่อน กลีบปากหนาอ้ากว้างออก ครอบครองส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายอย่างไม่รีรอ แกล้งดูดดุนพร้อมตวัดลิ้นร้อนที่ส่วนปลายทำเอาร่างบางบิดกายสั่น มือบางจิกเล็บลงบนไหล่หนาจนขึ้นรอยแดง

คิมจงอินจับรูดตั้งแต่ส่วนปลายไปยังโคน ก่อนรูดจากโคนมาสู่ปลายอีกครั้ง ทำทุกอย่างด้วยความเชื่องช้าและนุ่มนวล เขาไมไ่ด้อยากถนอม กลับกันภาพที่อีกคนบิดเร่าๆยิ่งเร่งอารมณ์ในตัวเขาให้เพิ่มพูน แต่เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกแกะค่อยๆทรมานและต้องการเขามากขึ้นทุกวินาที ทำเพื่อให้ลูกแกะตายใจภายใต้การกระทำที่อ่อนโยนของราชสีห์

"อื้อ...คุณ..."

โอเซฮุนสะดุ้ง เลิกจิกมือลงบนไหล่อีกคนเมื่อคิมจงอินถอนปากหนาออกไปจากร่างกายขาว ศิลปินหนุ่มวัยยี่สิบห้าขยับตัวขึ้นไปจนใบหน้าของทั้งสองคนอยู่ในระดับเดียวกัน ฉกลิ้นตวัดที่ใบหูแดงเพราะความต้องการของอีกฝ่าย ก่อนกระซิบด้วยเสียงทุ้มแหบพร่า

"จัดการมันสิ"

นิ้วเรียวของคิมจงอินจ่อเข้าที่ริมฝีปากสีชมพู โอเซฮุนแลบลิ้นร้อนออกมาแตะมันก่อนเป็นฝ่ายดูดดึงจนมันผลุบหายเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อน ตวัดเลียจนชุ่มก่อนจะต้องเบิกตาเมื่อคิมจงอินสอดอีกสองนิ้วเข้าไปพร้อมๆกัน

"อื้อ..."

ร่างหนาหัวเราะเล็กน้อยที่ทำอีกฝ่ายสำลัก คิมจงอินเอ่ยชมด้วยเสียงแพรวพราวถึงความเก่งของเด็กไร้เดียงสา ถอยตัวลงมาอยู่ตรงกลางหว่างขาอีกฝ่าย ใช้มือซ้ายแยกขาทั้งสองข้างให้ออกห่างจากกันอีก ก่อนใช้นิ้วอีกข้างที่เด็กตัวขาวทำให้มันชุ่มจ่อเข้าที่ช่องทาง

นิ้วโป้งของคิมจงอินกดลงไป แต่เพียงเท่านั้นก็ทำเอาคนตัวบางร้องอื้ออึงไม่เป็นศัพท์ ร่างหนาใช้มืออีกข้างช่วยแหวกสะโพกออกก่อนจะสอดนิ้วกลางลงไปก่อน ความคับแน่นด้านในทำให้เขาอดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าหากส่วนนึงของเขาเข้าไปอยู่ในตัวโอเซฮุนมันจะรู้สึกดีมากแค่ไหนกัน

"คุณ...จงอิน อ้ะ"

คิมจงอินไม่รอให้อีกฝ่ายได้ร้องท้วงถึงความเจ็บปวด ร่างหนาชักนิ้วมือเข้าออกอย่างเนิบนาบ มืออีกข้างบีบคลึงสะโพกมนอย่างหลงใหลและอยากจับต้อง สายตาเหยี่ยวจดจ้องมองทะลุทุกสัดส่วนของร่างกายโอเซฮุนจนคนที่นอนอยู่ถึงกับหน้าร้อนจนต้องยกมือขึ้นไปปิด

"อย่าปิด"

เสียงทุ้มเอ่ยสั่ง โอเซฮุนเพียงแค่ลดมือลมาเปิดแค่ดวงตาฉ่ำเยิ้มเท่านั้น ได้ยินเสียงสูดครางหวานจากคนใต้ร่างแล้วคิมจงอินก็ยิ่งอยากแกล้งทรมานอีกฝ่าย

"หน้านายตอนนี้มันกระชากอารมณ์เป็นบ้า"

"อ้ะ...อา คุณจงอิน"

โอเซฮุนถูกดึงมือให้หลุดจากการปกปิดใบหน้า มือทั้งสองข้างจึงกลับไปจิกเกร็งลงกับผืนเตียงอีกครั้ง พร้อมกับฟันคมที่กัดจิกลงบนริมฝีปากตัวเองเพราะอีกคนสอดนิ้วเข้ามาอีกนิ้ว และอีกนิ้ว ชักเข้าออกจนเกิดเสียงน่าอับอาย

"รัดจังนะ" เสียงทุ้มเอ่ย วนควงนิ้วเพื่อขยายช่องทางด้านหลังเล่นเอาคนตัวบางร้องเสียงหลง "ครั้งแรกใช่ไหม"

"อ๊า...ผมเจ็บ..."

คิมจงอินถอนนิ้วออก ปล่อยให้เด็กตัวขาวนอนหอบหายใจถี่รัว ผงกหน้าขึ้นมามองเขาอย่างงุนงง ร่างหนาถอยตัวออกมายืนที่ปลายเตียง จ้องสายตากลับไปยังโอเซฮุนที่กัดริมฝีปากแน่น มือของเขาแตะลงที่กระดุมกางเกงค่อยๆปลดมันออกอย่างเชื่องช้า รูดซิปลงพร้อมดึงมันออกไปพร้อมชั้นใน กางเกงสีขาวของคิมจงอินถูกถอดออกไปแล้ว ร่างหนาก้าวขึ้นมาอยู่กลางลำตัวอีกคน เสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ถูกปลดกระดุมไปเพียงสองสามเม็ดเพราะความร้อน แต่ในวินาทีนี้คิมจงอินกลับไม่ใส่ใจที่จะถอดมัน เพราะอะไรๆตรงหน้าเขามันน่าสนใจมากกว่าหลายเท่า

"คุณ...จงอิน"

"อยากให้การร่วมงานครั้งแรกกับฉันน่าประทับใจใช่ไหม"

โอเซฮุนเม้มริมฝีปาก หยัดตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่กำลังจะหมดแรงอยู่รอมร่อ มองส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายที่ตั้งตรงอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ร่างบางที่แสนบริสุทธิ์ช้อนตามองอีกคนที่เชยคางเขาขึ้นไป

"โอกาสมาถึงแล้วโอเซฮุน"

ร่างบางมองมันอีกครั้ง มือของโอเซฮุนคว้าเข้าที่ส่วนโคน รูดรั้งมันมาถึงปลายก่อนใช้ปากของตัวเองครอบมันลงไปทีละน้อย เสียงสูดปากครางของคิมจงอินเรียกให้ต้องช้อนสายตาขึ้นมอง ก่อนมันจะเผลอสบเข้ากับคนด้านบนแบบไม่ทันตั้งตัว

โอเซฮุนกลืนกินมันเข้าไปทีละน้อย จนส่วนปลายของมันชนเข้ากับผนังด้านในโพรงปาก ลิ้นเล็กตวัดวนไปมาอย่างไร้เดียงสา ฟันเผลอครูดเข้ากับมันหลายหลายครั้งจนคิมจงอินต้องจับไหล่บางเอาไว้เพื่อระบายอารมณ์ โอเซฮุนถอดถอนปากออกมาก่อนครอบครองมันเข้าไปใหม่ ดูดดุนหยอกล้อมันราวกับของเล่นชิ้นโปรด ก่อนจะต้องตกใจเมื่อคิมจงอินดึงมันออกไปจากเขา

"เก่งไม่เบานะ"

คำชมที่มาพร้อมแววตาเจ้าเล่ห์ทำให้โอเซฮุนหน้าร้อน ร่างบางถอยตัวลงไปตามแรงดันจากคนที่คุกเข่าอยู่ คิมจงอินแยกขาเรียวออกจากกัน แทรกตัวเข้าไปตรงกลาง จ่อปลายแท่งร้อนเข้าที่ช่องทางกดดันมันทีละนิดจนร่างบางร้องโอดโอยและขอให้เขาเอาออก

ศิลปินหนุ่มมองนายเอกเอ็มวีของตัวเองด้วยสายตาหลงใหล โอเซฮุนบิดเร่าเพราะความเจ็บปวดตามที่เข้าตัวร้องออกมา แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมันเท่าไหร่นัก กลับกันร่างหนายังคงกดสะโพกลงไปทีละนิดๆจนเกือบมิด

"อ้ะ...อ้า คุณจงอิน ผมเจ็บครับ"

"ให้ฉันหยุดไหมโอเซฮุน"

"อื้อ..."

"แต่ขอโทษที ราชสีห์ที่เข้าถ้ำแกะ ก็คงต้องได้แกะกลับบ้านก่อน :)"

"อ้ะ...อ๊า คุณจงอิน เบาๆครับ"

ร่างหนาถอดถอนสะโพกออกมาจนเกือบหลุด ก่อนดันมันกลับเข้าไปอีกครั้งจนมิด โอเซฮุนสะดุ้งสุดตัวเพราะความจุก จิกเล็บลงกับมืออีกคนที่จับเอวคอดทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ แรงกระแทกกระทั้นที่เพิ่มขึ้นจากคิมจงอินส่งผลให้ศรีษะอีกคนคลอนไปมา ผมหน้าม้ายุ่งเหยิงลงมาปรกหน้าปรกตา เสื้อเชิ้ตาสีเข้มที่คาอยู่ยิ่งทำให้คนด้านล่างดูเซ็กซี่ขึ้นอีกเท่าตัว เรียกให้กลีปปากหนาลงไปฉกชิมความหวานจากริมฝีปากอิ่มและฝากรอยกุหลาบเหมือนกับในอ่างอาบน้ำเมื่อกลางวันให้ทั่วตัว

"อา...เซฮุน"

คิมจงอินจ้องตาอีกฝ่ายในขณะที่ส่งเสียงแหบพร่าเอ่ยเรียกชื่อของอีกคน ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาตามโครงหน้าหวาน ช่องทางด้านในตอดรัดเขาแน่นขึ้นและแน่นขึ้นจนเกือบไปถึงฝั่งฝัน แต่แล้วน้ำอุ่นๆจากคนด้านล่างก็ฉีดเข้าที่เสื้อเชิ้ตของเขาจนเปรอะเปื้อน

โอเซฮุนนอนหอบเหนื่อย แต่ร่างกายก็ยังคงสั่นไปตามแรงกระแทกจากเขา ร่างหนาลุกขึ้นถอดแกนกายใหญ่ออกจากตัวอีกคน พลิกร่างกายโอเซฮุนให้คว่ำหน้าลงกับเตียง แขนขาวท้าวลงอัตโนมัติเพื่อกันไม่ให้หน้ากระแทก โอเซฮุนยืดตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะต้องร้องครางเมื่ออีกคนแหวกสะโพกเขาออกแล้วกดดันส่วนแข็งขืนเข้ามาจนสุด 

"อ้ะ...คุณจงอิน มัน...ลึก"

คิมจงอินยกยิ้มพอใจเมื่อโอเซฮุนจิกกำผ้าปูเตียงเเน่น เสียงร้องครางหวานดังสนั่นไปทั่วแข่งกับลมทะเลที่พัดผ่านอยู่ตลอด มือหนาคลึงลงกับสะโพกมนที่ส่ายไปมาล่อตาล่อใจราชสีห์อย่างเขา หยิกและฟาดมันฝากรองมือเอาไว้จนทั่ว

"อ้ะ..อา..คุณจงอิน ผม..ไม่ไหว"

โอเซฮุนสั่นไปตามแรงกระแทก มันทั้งหวาบหวาม ชวนเสียวซ่าน และรุนแรงไปพร้อมๆกัน คนตัวบางแนบใบหน้าลงกับผืนเตียง ปลดปล่อยน้ำสีขาวที่หลงเหลืออยู่ออกมาอีกรอบ ก่อนปล่อยให้อีกคนกระแทกกระทั้นร่างกายเขาตามใจชอบ คิมจงอินสูดปากครางก่อนเร่งจังหวะการกระแทกจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น 

"อา เซฮุน แน่นชะมัด"

"คุณจงอิน...อื้อ"

"อีกนิด..."

ก่อนร่างกายของคิมจงอินจะกระตุกเกร็งและปล่อยความเป็นตัวของเขาเข้าไปในช่องทางสีหวานของโอเซฮุนจนหมด...

มีต่อ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=4