ขำสะเก็ดดาววววววววววววววววววววววววว
“เออแบนี้แหละ มึงเห็นใจกูเถอะ”
“เออแบนี้แหละ มึงเห็นใจกูเถอะ”
“ทำไมมึงไม่ใช้มือเล่า”
“มันจะเหมือนเข้าไปในตัวมึงได้ไงอะ”
พรึบ!
เซฮุนสะดุ้งเมื่อไอความเย็นกระทบผิวก้นนุ่มนิ่ม เขารีบส่งมือไปปิดทันทีเพราะจงอินมันดึงกางเกงลงไปทีเดียวจนถึงขาอ่อน หันกลับไปมองแบบเมื่อยคอเพราะขยับตัวไม่ได้เม่ือคนหื่น2017ใช้ตัวมันนั่งทับขาเขาเอาไว้
“มึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ก้นกูไม่ใช่จิ๋มกระป๋องนะที่จะมาทิ่มๆแล้วไป”
“กูยังไม่เคยคิดแบบนั้นเลย” จงอินทำหน้าซื่อ แต่นั่นมันโคตรจะตอแหล “อย่าเล่นตัวเลยกูไหว้ล่ะเซฮุน” เซฮุนส่ายหน้าหน่าย ที่มันบอกว่าไหว้ คือมันไหว้เขาจริงๆ ไหว้แบบยกมือไหว้เลย เอออะไรจะเล่นตลกเบอร์นี้วะ นี่ต้องสงสารไหม แฟนมาปีนหน้าต่างขึ้นมาตอนพ่อแม่ไม่อยู่เพื่อขอเอาเนี่ย
“ไม่ มึง กูกลัวแม่เห็นแล้วเขาด่ามึงจริงๆ”
“ก็ถ้ามึงไม่เลิกลีลาเขากลับมาเห็นแน่” จงอินปล่อยมือลงอัตโนมัติ บนใบหน้าเริ่มหงุดหงิดแล้ว อ้าวอะไรวะ ยังจะหงุดหงิดกันอีกเหรอ นี่เขาผิดเหรอที่ไม่ให้เอาเนี่ย “ทำไม หรือเอาเวลาไปแต่งหน้าเสริมสวยเพื่อไปถ่ายรูปกับชานยอลหมดฮะ?”
“เห้ย มึงพูดไรเนี่ย”
“ก็เห็นเซลฟี่วีดีโอลงไอจี นึกว่าจะเปลี่ยนใจแล้ว” จงอินแสยะยิ้ม บีบคลึงก้อนกลมสองก้อนจนมันแยกออกจากกัน เผยช่องทางที่หวานที่ไม่ได้ใช้งานมาเกือบอาทิตย์แล้ว มันยังคงล่อตาล่อใจคนหื่นเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน แถมดูจะกระชับขึ้นอีกต่างหาก “ไหน ใช้อะไรแต่งหน้า ไอ้แปรงนี่อะเหรอ”
“จงอิน อย่านะมึง อย่า!”
ไม่ทันแล้ว
เซฮุนหวีดร้องทันทีที่ขนแปรงนุ่มปัดลงมาตรงร่องกลางสะโพก มันสะบัดไปมาอยู่แบบนั้นซ้ำๆเหมือนเวลาที่เขาปัดบลัชออนบนหน้า แต่แรงมือจงอินมันไม่ได้เบาเหมือนปุยนุ่นเลยสักนิด แถมนั่นแปรงแต่งหน้าที่ซื้อมาราคาเกือบพันนะเว้ย นี่ไม่ใช่เรื่องตลกแล้วนะ
“มึง…อย่าปัด แบบ...นั้น” เซฮุนเริ่มนิ่ง ไปไหนไม่รอดเพราะถูกจงอินดึงสะโพกออกอีกแล้วหมุนปลายแปรงให้วนอยู่ตรงกลีบสวย ใบหน้าหวานซุกลงกับเตียง ครางอื้ออึงถึงแม้มือจะพยายามดึงมือหนาออกจากตัว “อะ อือ อย่าๆ เดี๋ยวแม่กูเห็น เดี๋ยวกูใช้ปากให้แล้วมึงกลับไปก่อน โอยยย”
“ไม่”
“จงอิน อือ กูขอ กูขอนะ”
“ขอไร หรือไม่ชอบขนแปรงเหรอ เออสงสัยต้องด้ามว่ะ แข็งๆหน่อย” จงอินหยุดปัดแล้ว แต่มันทำสิ่งที่เหนือกว่านั้น คือการพยายามดันด้ามแปรงเข้ามาในช่องทางที่ไม่มีอะไรสอดใส่มานาน
“โอ้ย! โอ้ยมึง ไม่ๆๆๆ กูเจ็บ มันเจ็บมาก”
เซฮุนหวีดอีกรอบ ดิ้นตัวพยายามถีบขาแต่ตัวจงอินก็หนักเกินกว่าจะขยับได้ มือหนาชะงักเล็กน้อย ดึงด้ามแปรงออกแล้วร้องออกมาอย่างฉงน มันนอดคลึงปากช่องทางให้แต่ก็มองไปทั่วห้อง ก่อนใบหน้าคมจะหยุดลงที่กระสอบเครื่องสำอางค์ปลายเตียง เขาเพิ่งขนมาจากห้องมัน แล้วก็ไม่ได้จัดสักที่เพราะห้องตัวเองไม่มีที่เก็บ เลยวางเอาไว้แบบนี้ก่อน
“เออกูลืมไป”
“มึงงง ไม่เอา นั่นแปรงแต่งหน้ากูนะ” จงอินไม่ฟังเสียงหวานที่ครางฮือราวกับคนร้องไห้เลยสักนิด เซฮุนมองตามมือหนาที่ด้านหลัง มันก้มตัวลงไปคว้านหาของในถุงจนเกิดเสียงเครื่องสำอางค์ที่เขาจัดเอาไว้อย่างดีล้มระเนระนาด
“อันนี้อะไรวะ”
“มึง อย่าเล่น!” จงอินมองของในมือแบบงงๆ มันคือกระปุกชิมเมอร์ที่เอาไว้แต่งตา หมอนั่นเปิดออกก่อนเคาะลงมาจนผงสะท้อนไฟโรยตัวบนสะโพกขาวอย่างงดงาม คนผิวแทนหัวเราะแห้ง เมื่อพบว่าไม่ใช่ของที่ต้องการจึงปิดกลับแล้วโยนลงไปที่เดิม “จงอินนนนนนนนน พอเถอะ นะ เดี๋ยวแม่มา โอ้ยมึง!”
ปากหวานพยายามพร่ำเรียก แต่แล้วดวงตาก็ต้องเบิกโตหนักกว่าเดิมเพราะจงอินหยิบบัลชออนแบบครีมขึ้นมาถือ มันเปิดออกแล้วเอานิ้วจิ้มๆแตะๆ และที่น่าตกใจกว่าคือการที่มันเอาบลัชออนมาป้ายตรงช่องทางเนี่ยแหละ
“มึงๆ นั่นไม่ใช่ของเล่น โอ้ย โอ้ยยย ไอ้บ้า อย่าดันเข้ามา” เซฮุนร้องฮืออย่างน่าสงสาร แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเสียงทุ้มที่หัวเราะอย่างตลกขบขันเท่านั้น
“ยังไม่ได้เหรอ น้อยไปเหรอ ก็ห้องมึงไม่มีเจลให้กู”
“ต่อให้มึงมึงก็เอาวันนี้ไม่ได้ อ้ะ” เซฮุนเบิกตากว้างเมื่อครีมบลัชออนของเขาถูกจ้วงจนเป็นรูป จงอินป้ายของกึ่งแข็งสีชมพูบนนิ้วลงมาที่ช่องทาง นวดวนไปมาแล้วโยนบลัชออนสุดแสนจะไร้ค่าทิ้งไป “มึง นั่นของเนอร์รึเลยนะ มันแพงมากนะ ฮือ” น้ำตาเขาจะไหลออกมาอยู่แล้ว เสียดายของโคตร ที่ตามล่าหาพรีมาแทบตายตอนนี้โดนเอามาทาตูดซะงั้น
“ทำไมมันไม่ลื่นเลยวะ”
“ก็มันบลัชออน ไอ้บ้า มันจะลื่นได้ไง! ฮือ อย่าดันเข้ามาสิโอ้ยย เจ็บ!”
“อ้าว แล้วกูต้องใช้อะไรอะ” จงอินถามติดหัวเสียนิดๆ มันยังไม่หยุดพยายามดันด้ามแปรงเข้ามา แต่เซฮุนก็เกร็งสู้ เพราะเขาเจ็บจริงๆ มันไม่ได้หยุ่นเหมือนอะไรๆของคนนี่ “ก็มึงเกร็งอะ มึงอย่าเกร็งดิ”
“ไม่ จะอะไรก็เข้ามาวันนี้ไม่ได้ทั้งนั้น”
เซฮุนยังคงพยายามจะหนี แต่ดูเหมือนจงอินจะไม่เข้าใจ เพราะหมอนั่นยังก้มตัวลงไปควานหาของต่อไม่เลิก แล้วมันก็ยิ้มระรื่นดีใจ เมื่อพบกับลิปสติกชนิดเพิ่มความชุ่นชื้นให้ปากราคาเหยียบพันของดิแอร์ระเมอ มันใช้ปากเปิดฝาออกแล้วพ่นไปบนเตียง ก่อนแหกก้อนกลมนูนละเลงป้ายลิปมันลงบนช่องทางเขาโดยไม่สนใจราคาของสิ่งที่อยู่ในมือ
พูดก็พูดเถอะ ไม่ใช่ว่าไม่เสียวกับที่มันทำอยู่ แต่เขาจะให้มันทำอะไรได้ยังไง กลัวแม่จะกลับมาอยู่แล้ว
ปึก!
เซฮุนสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง เขาหันกลับไปมองก่อนจะพบซากแท่งลิปสติกที่ไร้ลิปเกือบครึ่ง ดงตาโตเบิกกว้างทันที ก่อนจะระเบิดคำด่าสารพัดพร้อมใช้เเรงเฮือกสุดท้ายจากความเสียใจพลิกตัวกลับมานอนมองหน้าตัวการที่ทำลิปแท่งละเป็นพันของเขาหัก
“มึง!”
แต่ไม่ทัน เขาไม่ทันจงอิน มือหนาดึงกางเกงผ้าเขาออกไปอย่างง่ายดายเพราะมันหลวม แถมยังจับเรียวขาสวยแยกออก ก่อนด้ามแปรงเเต่งหน้าที่แข็งมากจะถูกดันพรวดเข้ามาทีเดียว และเพราะมันไม่ได้ขนาดใหญ่มาก ถึงได้เข้ามาได้อย่างง่ายดายเพราะความลื่นจากลิปมันและบลัชออน อีกทั้งเขายังเผลอปล่อยตัวเพื่อไปโมโหมันอีก
ทีนี้แหละจากที่เคยปากดีก็อ่อนปวกเปียก เซฮุนบิดตัวทันทีเพราะความกระสันต์เมื่อด้ามแปรงยาวแสนยาวกระแทกเข้ามาลึกสุดๆ ถึงแม้จะเจ็บแต่พอไม่มีอะไรเข้ามานานมันก็เสียวได้เหมือนกันนั่นแหละ
อยากจะบ้าจริงๆ เกิดมาช่วยตัวเองมากสุดก็แค่นิ้ว แต่นี่ต้องจบชีวิตบิวตี้บล็อกเกอร์ด้วยการโดนด้ามแปรงแทงเหรอวะเนี่ย
“มึง โอย โอ้ยจงอิน ยะ...อย่าแรงมาก มันเจ็บๆ” คนตัวขาวผ่อนลมหายใจ กลายเป็นแมวเชื่องนอนโง่ให้มือหนาขยับด้ามแปรงเข้าออก จงอินหัวเราะเบาๆ โน้มตัวลงต่ำเพื่อเลิกเสื้อยืดเขาขึ้น อีกทั้งยังครอบครองยอดอกที่เเข็งตั้งขึ้นมาเพราะด้ามแปรงอีกต่างหาก รู้ถึงไหนอายถึงนั่นจริงๆ เรื่องนี้จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้เด็ดขาดเลย “อะ อา มึง ดี...ดีอะ” มือจงอินอีกข้างยังคงชักด้ามแปรงเข้าออกไม่หยุด ลิ้นร้อนลากเลียต่ำลงไปจนถึงสะดือ วนรอบแล้วดูดหน้าท้องแบนเรียบจนเกิดรอยแดงให้หายคิดถึง จงอินโน้มตัวต่ำ จูบที่ส่วนอ่อนไหวซึ่งกำลังพองตัวขึ้นเรื่อยๆ ก่อนใช้มือประคองมันเพื่อบีบเบาๆให้เซฮุนคลั่งเล่น
“อา…จงอิน” เซฮุนครางกระเส่า จงอินหยัดตัวนั่งคุกเข่าควงด้ามแปรงสั่นถี่จนเอวบางร่อนเข้าหา เซฮุนจิกเตียงเเน่น แอ่นสะโพกสูงก่อนจะกัดปาก น้ำเมือกใสไหลออกมาที่ส่วนปลายอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะต้องตกใจเพราะน้ำสีขาวขุ่นพ่นออกมาจนเลอะหน้าท้อง
“มึงเสร็จกับด้ามแปรงเนี่ยนะ ตลกจริงๆเลยที่รัก”
“มึง แฮ่ก ลองมาโดนไหม” เซฮุนบิดหน้า กระตุกอีกสองสามรอบก่อนแข้งขาที่เคยแข็งเกร็งจะแนบราบลงกับเตียงอย่างหมดสภาพ เขาหอบถี่ นอนมองจงอินที่เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เออ มาถึงขนาดนี้แล้ว เอาก็เอาวะ ไม่ให้มันเอาก็คงไม่รอดหรอกคืนนี้ “รีบๆนะ เดี๋ยวแม่มา”
“เอาจริงๆปะ” จงอินพูดพลางดึงแปรงที่เลอะคราบน้ำใสออก ก่อนโยนไปไว้บนเตียงแล้วดึงตัวเขาเข้าหา เซฮุนเอื้อมมือไปจับของสงวนอีกฝ่ายอย่างคิดถึง ดึงรูดให้สองสามทีตอนจงอินหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดยิกๆ “ให้กูเอาแต่แรกก็จบ”
“ก็กูคิดว่าจะห้ามมึงได้อะ” เซฮุนบีบคลึงส่วนปลายเบาๆ จงอินทำอะไรอยู่ไม่รู้ มันจับขาเขาด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวาวุ่นวายกับโทรศัพท์ “ทำไรอะ”
“ถ่ายรูป”
“ฮะ?”
“เก็บไว้ดู”
“ไอ้บ้า ลบ! เดี๋ยวใครเห็น”
“กูไม่ให้ใครดูหรอกน่า เผื่อแม่มึงไม่ให้โอกาสกูอีกทำไงอะ เฉาตายดิทีนี้” เซฮุนถอนหายใจ แกล้งบีบของสืบพันธ์ที่แข็งตัวสู้มือจนเจ้าของร้องโอ้ย ต้องรีบโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้วโน้มตัวลงมาฟัดแก้มขาวอีกรอบอย่างมันเขี้ยว “แกล้งพี่เหรอคะน้อง”
“อะไรเนี่ย”
“เดี๋ยวโดนจัดหนักแน่ค่ะ”
จงอินจูบกลีบปากบางอีกหนึ่งรอบโทษฐานที่เซฮุนเผลออมลมใส่ ใบหน้าขาวยกสูงขึ้นเพื่อมองตามคนผิวแทน มือหนาจับส่วนอ่อนไหวรูดสองสามทีก่อนจ่อเข้ามาที่ปากทาง จงอินดันมันเข้ามาช้าๆ เชิดหน้ากัดปากหยีตาอย่างทรมาน พอเห็นแบบนั้นเซฮุนเลยพยายามหายใจเข้าไม่ให้ตัวเองเกร็งมากไป
“ไหวปะเนี่ย”
“จะแตกอยู่แล้ว แม่งแน่น”
“ไอ้บ้า พูดจาน่าเกลียด!” เซฮุนผินหน้าออกมาอีกทาง นอนมองเก้าอี้โต๊ะตู้อะไรก็ได้แล้วรอให้จงอินเสียบมันเข้ามาให้สุดๆ เบ้หน้าบ้างบางทีเพราะช่องทางกำลังถูกขยายโดยสิ่งแปลกปลอม แต่เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกเขาถึงได้ไม่ทรมานจะเป็นจะตายมาก
ขอพูดใหม่ ไอ้ที่ทรมานจะเป็นจะตายน่ะมี แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะจงอินมันกำลังชักเข้าออกอยู่ตอนนี้เนี่ยแหละ
“โอย มึง เสียวๆ เบาก่อน ไม่ชิน”
“กูเบาไม่ไหวอะ ขอก่อนนะ เดี๋ยวเบาให้รอบสอง” จงอินเชิดหน้าคราง ขยับเอวกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างแรงหลังเซฮุนไม่แสดงอาการว่าเจ็บอะไรมาก คนตัวขาวตัวสั่นไปตามแรงส่ง เส้นผมชื้นเหงื่อสะบัดกระแทกใบหน้าจนต้องเสยขึ้น มือขาวบางส่งไปรูดรั้งของตัวเองเพราะรู้สึกปวดหนึบไปหมด
“แล้ว อ๊ะ มึงออกมาพ่อ อ๊า รู้ไหม”
“ไม่หรอก อือ กูแอบ” ขาขวาถูกยกขึ้นพาดบ่าแกร่ง เซฮุนตัวอ่อนปวกเปียกต้องพลิกตัวตะแคงซ้ายไปทางปลายเตียงทันที เขารู้ว่าจงอินชอบท่านี้ เพราะหมอนี่บอกว่ามันเข้าลึกกว่าปกติ แต่แล้วใบหน้าก็หวานก็ต้องขึ้นสีแดงจัด ในเมื่อกล้องวีดีโอที่เขาไม่ได้กดปิดนั้นกำลังสะท้อนภาพเขากับจงอินแบบโจ๋งครึ้ม “มองไร”
คนผิวแทนขยับตัวอย่างเนิบนาบแล้วมองตามสายตาเขาไปอีกทาง เซฮุนพูดไม่ออก ถึงแม้มันจะไม่ใช่ไลฟ์สด แต่ขึ้นชื่อว่าอัดคลิป มันก็ไม่ต่างอะไรกับคลิปโป๊ไหม โอ้ย เขาอยากจะบ้าตาย ไอ้จงอินบ้า คิดจะเอาก็เอาไม่ดูอะไรเลย
“นี่มึงอัดไว้เหรอ”
“เออสิ โอ้ย อย่าเพิ่งกระแทกได้ไหม! ไปปิดมันก่อน!”
“ไม่ต้องอะ เดี๋ยวกูขอนะ จะเอากลับไปดู”
“ไม่ ไม่ให้ ฮือ อะ อ๊ะ โอ้ย อายนะเว้ยจงอิน ฮือ อย่าแรง”
จงอินมันไม่ฟังจริงๆ ที่บอกว่าจะมาเพื่อเอาคือเพื่อเอา ไม่มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง
กายหนาจัดการจัดท่าให้แฟนคนสวยนอนคว่ำเมื่อเซฮุนต้องการจะถีบตัวคนผิวแทนออกไป เข่าคมกดลงบนข้อเท้าสวยก่อนจัดการสอดส่วนแข็งขืนเข้าไปยังช่องทางซึ่งบัดนี้เปื้อนไปด้วยสีชมพูและความมันจากลิปราคาแพง เซฮุนเชิดหน้าสูดปากครางไม่เป็นภาษา กำผ้าปูเตียงแน่นขัดกับคำด่าที่หลุดออกมาจากปากเป็นระยะ
จงอินยิ้มขำ มองคนตัวขาวที่กระตุกปลดปล่อยออกมาอีกรอบ ก่อนกายหนาจะเริ่มออกแรงมากขึ้นอีกเพราะกลัวว่าจะใช้เวลานานเกินไป ช่วงเวลาที่เซฮุนปลดปล่อยน่ะโคตรดีเลยจริงๆ เพราะช่องทางมันจะรัดเป็นจังหวะแล้วบีบแน่นเหมาะแก่การกระแทกแรงๆจนสามารถปล่อยน้ำเชื้อออกไปใส่ตัวอีกคนได้
“อา…มึง เสร็จยัง” เซฮุนถามเพราะตัวเองหอบเหนื่อยจนแทบจะลุกขึ้นยืนไม่ไหว จงอินออกแรงส่งจับเอวเขาขยับใส่ไม่ยั้ง จนในที่สุดความอุ่นร้อนก็พุ่งเข้ามาจนได้
“แปป ฟู่ว” คนผิวแทนเป่าลมออกจากปาก สอดความใหญ่โตค้างเอาไว้จนมันเลิกปวดถึงค่อยๆถอดถอนออกมา
รอดตายแล้ว
“นี่มึง แฮ่ก มาเพื่อเอาจริงๆสินะ”
เออ แบบนี้ก็ได้จริงๆว่ะ
กลับไปอ่านต่อได้ที่ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=86
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น