เสียงหวานยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค กระดุมกางเกงที่เคยแน่นหนาก็หลุดออกจากรังจนได้ เซฮุนส่ายหน้ารัว พยายามถดถอยสะโพกออกจากมือหยาบแต่ก็ถูกตีกลับมาจนเจ็บแสบ จำยอมต้องถูกนิ่งๆให้กางเกงยีนส์ถูกร่นลงไปที่หน้าขา
ความหยาบโลนจากสัมผัสทำให้เขาอายจนต้องมุดหน้าลงกับขอบกระจก มือกร้านลากผ่านกลีบร่องสีอ่อนที่ตอนนี้มีน้ำสีขาวไหลทะลักออกมาเป็นระยะผลพวงมาจากเมื่อเช้า เจ้าของมันยกยิ้มอยู่ภูมิใจ จับก้อนเนื้อกลมแหวกออกจนความขุ่นขลั่กไหลออกมาอีก
“อะ”
เสียงหวานร้องทั้งที่โดนเพียงลมอุ่นเป่ารดช่องทางเท่านั้น เซฮุนตกใจทุกครั้งที่มีคนเดินผ่านรถ ถึงแม้รถคันนี้จะถูกติดฟิล์มพิเศษเพื่อรับส่งดาราแบบเขาแล้ว แต่ยังไงเขาก็ยังมองเห็นอยู่ดีว่าคนด้านนอกนั้นทำอะไรบ้าง
“ยะ…อย่า”
“คำพูดไม่ได้ไปทางเดียวกับร่างกายเลยนะครับคุณดารา”
เซฮุนพยายามปิดปากเงียบเมื่อความนุ่มหยุ่นแตะลงบนผิวกาย เขาส่ายหน้า พยายามถอยตัวหนีกระจกเพราะมีคู่รักคู่หนึ่งเดินผ่านมาหยุดยืนที่รถคันข้างๆ เด็กสาววัยเตาะแตะเดินเข้ามาใกล้ ก่อนมองเข้ามาในรถเขาแล้วขยับที่คาดผมบนศรีษะ เธอคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังสบดวงตาเรียวที่เต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มอยู่
ความชื้นแฉะลากไปทั่วสะโพกกลมแต่กลับไม่ยอมเบียดลงในที่ที่เขาต้องการเสียที เซฮุนครางอย่างขัดใจ ส่งมือไปด้านหลังเพื่อบีบร้องอ้อนวอนขอให้อีกฝ่ายกระทำอะไรสักอย่าง แต่เจ้าของมือทำเพียงสะบัดมือเขาออก ก่อนกดหัวให้หน้าเขาเคลื่อนเข้าไปใกล้กระจกมากยิ่งขึ้น
“ดูวิวไปสิครับ”
“เธอ เรา อะ อายนะ”
เซฮุนร้องครางฮือ ขาสั่นพั่บให้กับความร้อนที่เริ่มเข้าใกล้ช่องทางฉ่ำน้ำ ก่อนจะต้องเชิดหน้าครางรับก้อนเนื้อนุ่มที่ถูกเกร็งจนเเข็งชันเพื่อสอดเข้ามาตวัดฉกชิงสิ่งที่ค้างคาอยู่ อีกฝ่ายถุยมันออกอย่างไม่ใยดี ก่อนหันไปขบเม้มตามเนื้อนิ่มให้ขึ้นสีแดงเป็นปื้น
คนตัวขาวส่ายสะโพกบิดเร้า ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่เคยยุบตัวพลันแข็งขืนขึ้นมาทีละนิดจากสัมผัสหยาบโลน เด็กคนนั้นยังคงยืนเล่นอยู่ตรงหน้า เพราะครอบครัวเจ้าของรถด้านข้างดูเหมือนจะลืมของ ก็เลยรอใครสักคนไปเอามา เขาอายจะตายอยู่แล้ว อายมากๆเลยด้วย ทั้งที่ปากส่งเสียงสูดครางไม่หยุด แต่ตรงหน้ากลับมาเด็กวัยประถมมายืนมองอยู่แค่คืบ
“อ๊ะ อ๊า ยะ....อย่า”
นิ้วสากลากเข้ามาใต้เสื้อ ขยี้ยอดอกสีหวานจนเเข็งสู้มืออย่างรวดเร็ว ก่อนเปลี่ยนเป็นขยำอย่างเมามันส์พร้อมสอดปลายลิ้นอุ่นเข้ามาในโพรงร้อนอีกระลอก สะโพกขาวร่อนรับความวาบหวามแทบจะทันที ก่อนมือหนาจะผละออกไปเพื่อฟาดให้มันอยู่นิ่งๆ
“นิ่งๆสิ”
“เธอ…อึก คน เต็มเลย”
“อยากเปิดกระจกทักทายเขาหน่อยไหมล่ะครับ”
“ไม่ อื้อ” นิ้วอุ่นถูกส่งเข้ามาในปากจนเขาสะอึก เซฮุนดูดมันอัตโนมัติเพราะความตกใจ แต่พออ้ากว้างออกก็โดนคว้านไปทั่วจนน้ำใสเคลือบไปตามนิ้วทั้งสาม “แอ่ก”
ทันทีที่มันหลุดออกไป เขาก็รู้ได้เลยว่าต่อจากนี้ร่างกายจะต้องทรมานมากแค่ไหน เพราะปลายนิ้วนั่นค่อยๆคืบคลานเข้ามาในตัวเขาช้าๆ มันสอดแยงไปทั่วทั้งซ้ายขวา กดทุกจุดในโพรงจนกายบางสะท้านตลอดเวลา เซฮุนจิกเบาะแน่น บิดหน้าเหยเกหนีเด้กน้อยที่ตอนนี้เริ่มหันกลับไปมองพ่อกับแม่แล้ว รถคันข้างๆเขาออกไปในเวลาต่อมา และนั่นทำให้เซฮุนรู้สึกโล่งขึ้นถนัดตา และกล้าที่จะร้องครวญครางรับความเเน่นจากนิ้วที่เพิ่มเข้ามาอีก
“อะ เดี๋ยว เธอ อื้อ ตรงนี้ไม่ได้”
“ทำไมล่ะครับ พูดอย่างกับไม่เคยโดนเอาที่นี่”
“ก็ตอนนี้มัน…สว่าง”
“ก็บอกแล้วไง ว่าในโรงหนังยังทำได้ แต่นี่ไพรเวทกว่าอีกนะครับคุณดารา”
“อ๊ะ อ๊า”
“ตอดแน่นจังนะ ตื่นเต้นมากนักหรือไง”
เขาส่ายหน้ารัว บีบเข่าเข้าหากันแน่นเมื่อนิ้วร้อนทำหน้าที่ได้ดีเกินไป อีกฝ่ายบีบขยำเนินนุ่มไปด้วยจนเจ็บช้ำ แต่คงไม่มีอะไรส่งความรู้สึกได้เท่าปลายนิ้วที่จี้จุดอยู่ตอนนี้ มันชักเข้าออกจากร่างกายจนแสบไปหมด
“ขะ…ขอร้อง อย่าเพิ่งเอานะ”
“หึ แน่ใจเหรอครับ”
“กลับไปคุยกันที่คอนโดไหมเธอ” เซฮุนพยายามยื่นข้อเสนอ ถึงแม้ตอนนี้ส่วนหน้าเขาจะปวดหนึบพร้อมปลดปล่อยเต็มที่แล้วก็ตามที แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เห็นด้วย เพราะมือหนายิ่งเร่งความเร็วมากขึ้นไปอีก “เธอ อา...อะ อา เธอ เบา เบาๆ ยะ...อย่า อ๊า!”
“ร้องอย่าอยู่ได้ รำคาญว่ะ”
“ก็เรา อะ อาย”
“อยากก็บอกว่าอยาก”
“อ๊า เธอ ตรง..ตรงนั้น อ๊ะ แรง แรงๆ เธอแรงอีก! ไม่...ไม่ไหวแล้ว” คนตัวขาวสะดุ้ หวีดร้องสุดใจยามน้ำสีขาวพวยพุ่งออกมาจากส่วนอ่อนไหว ร่างกายหอบถี่จนต้องแนบใบหน้าไปกับกระจกเพื่อหาที่พึ่ง ช่องทางตอดรัดนิ้วทั้งสามเป็นจังหวะจนได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆมาจากอีกคน “เธอ เราขอร้อง จะทำอะไรเราก็ได้ แต่กลับคอนโดนะ”
เซฮุนเริ่มหวั่นใจ แต่ก็โล่งไปในคราวเดียวกันเมื่อนิ้วที่เคยทำร้ายร่างกายเขาหลุดออกไปแล้ว กายบางทรุดตัวลงนั่งบนเบาะเลอะๆอย่างหมดแรง แต่กลับต้องรีบมุดตัวลงเมื่อนักข่าวสองคนนั้นกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาที่รถ น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงทันที เสียงจุดไฟแช็คในรถไม่ได้ทำให้เขาหันไปสนใจเลยแม้แต่น้อย นักข่าวพวกนั้นเดินวนรอบรถเขาอยู่หลายรอบ แต่สุดท้ายก็เริ่มส่องกระจกทีละบานเพื่อดูคนที่อยู่ด้านใน
เขารู้ว่าส่องยังไงก็ไม่มีทางเห็นแน่นอน เพราะกระจกนี้เป็นกระจกที่สะท้อนภาพตัวเองชนิดพิเศษมากจริงๆ แต่คนที่นั่งเปลือยท่อนล่างเลอะเทอะอยู่ข้างในควรจะรู้สึกยังไงกัน
“มีอารมณ์อีกแล้วเหรอ”
ใบหน้าหวานหันมองชายหนุ่มที่คาบบุหรี่เอาไว้ในปากพลางพ่นควันขาวออกมาอย่างใจเย็น ก่อนก้มมองหว่างกลางขาตัวเองที่เริ่มพองตัวขึ้นอย่างไร้สาเหตุ เขากัดปากอย่างขลาดอาย หันไปฟาดมือลงบนไหล่กว้างแล้วสะบัดหน้าหนีกลับมา แต่กลับพบกับร่างนักข่าวสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า หนึ่งในนั้นกำลังเช็ดเลนส์กล้อง ส่วนอีกคนกำลังมองไปทางสวนสาธารณะริมน้ำ
“โชว์หน่อยสิที่รัก เขาดูอยากเจอคุณนะ”
เซฮุนเตรียมหันไปเหวแล้ว แต่เพราะช่องทางถูกบดขยี้ด้วยนิ้วมืออีกครั้งก็ทำเอาร้องเสียงหลงจนไปไม่เป็น สะโพกขาวถูกดึงให้ลุกขึ้นจากเบาะ เขาพยายามบิดตัวหนีแต่กลับสู้อะไรสักอย่างไม่ได้ ยิ่งร่างกายอ่อนปวกเปียกเพราะเพิ่งปลดปล่อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย
ลมอุ่นกลิ่นมิ้นท์ลอยผ่านช่องทางจากฝีมือใครอีกคนในรถ เขาสะดุ้งเฮือกเพราะคนด้านหลังกำลังเสียดสีความคับแน่นภายในเป้ากางเกงลงมาที่หว่างกลางแก้มก้น
“อย่า...ทำแบบนั้น”
“ทำไมล่ะ” เสียงดูดควันเข้าปอดดังขึ้น ก่อนตามมาด้วยลมอุ่นที่ถูกพ่นจนฟุ้งกระจายในรถ “เสียวมากเลยเหรอ ชอบให้มีคนมองก็ไม่บอก จะได้พาไปเอ้าท์ดอร์บ่อยๆไงครับ”
“นี่!”
“หรืออยากลองในโรงหนังแบบคุณดารารุ่นพี่ชู้รักคุณดีล่ะ”
“เธอยังไม่หายโกรธเราอีกเหรอ โอย พอเถอะ เราขอร้องนะ” เซฮุนเงยหน้ามองนักข่าวสองคนที่ยืนอยู่ข้างตัวรถ ทั้งสองพยายามทำตัวให้ดูปกติราวกับเป็นเจ้าของรถมากที่สุดเพราะคนเดินผ่านไปมาเยอะ แต่เขาเองนี่แหละที่พยายามไล่ให้ออกไปไกลๆเสียที “เธอ...”
“เรียกเธอๆอยู่ได้” คนตัวขาวผินหน้ากลับไปมอง เห็นฝ่ามือหนาข้างที่ไม่ได้คีบบุหรี่บีบคลึงส่วนกลางลำตัวของตัวเองพร้อมมองสะโพกขาวอย่างกระหาย อีกฝ่ายดูดอัดควันพิษเข้าปอด ปล่อยมันออกมาพร้อมปลดหัวเข็มขัดจนเกิดเสียงกระทบ ควันขาวถูกพ่นในจังหวะต่อมาก่อนบุหรี่มวนนั้นจะถูกส่งต่อมาให้ดาราหนุ่มที่เม้มริมฝีปากสีชมพูอ่อนจนแน่น เจ้าของกายกำยำที่ยืนเข่าค้ำอยู่ด้านหลังเคาะมวนบุหรี่ด้วยนิ้วชี้เมื่อเห็นว่าดาราตรงหน้ากำลังทำตัวดื้อ ผงขี้เถ้าที่ตกลงไปบนแผ่นหลังขาวเนียนจึงส่งแผ่ความร้อนมาถึงเซฮุนจนใบหน้าหวานต้องก้มลงเพื่อปิดเสียงร้อง “คนเขามีชื่อก็หัดเรียกซะบ้าง”
“ก็เรากลัวคนอื่นได้ยิน อื้อ” เซฮุนพยายามจะประคับประคองสติ เขากำลังหลงมัวเมาไปกับนิโคตินที่คะคลุ้งอยู่ในรถ ไหนจะสัมผัสจากมือสากที่ลากแหวกแก้มก้นขาวสะอาดจนกลีบสวยขยายเข้าออกนั่นอีก ความลื่นเปียกแฉะจากส่วนปลายอีกฝ่ายแตะลงบนผิวกาย มันสะบัดกระทบอยู่สองสามครั้งราวกับเจ้าของต้องการจะเอ่ยถามถึงความพร้อมของเขาเอง “นี่...เธอ เรากลัวคนข้างนอกเห็น”
“เห็นไปสิ” คนตัวขาวกัดฟันแน่นยามมันค่อยๆสอดใส่เข้ามา แต่เพราะความลื่อนเปียกจึงส่งผลให้ไม่ยากลำบากเท่าใดนัก เซฮุนจิกลงบนเบาะ ขาที่เคยคู้อยู่สั่นตกลงไปยังพื้นรถหนึ่งข้างจนอีกคนต้องช่วยจับเอาไว้ไม่ให้มันอ่อนแรงไปมากกว่านี้ “อะไรกัน ตัวอ่อนเลยเหรอครับ” เสียงทุ้มว่าอย่างสนุกสนาน ใบหน้าคมเกร็งค้างยามสอดใส่อาวุธประจำตัวเข้าไปในร่างกายนุ่มนิ่มราวปุยนุ่น ช่องทางตอดรัดจนต้องขบกรามแน่น ก่อนจะต้องอัดนิโคตินเข้าปอดแก้อาการอยากกระแทกคนตรหน้าให้เลิกเอ่ยร้องห้ามตัวเองเสียที
“อ้ะ อื้ออ” เสียงหวานร้องราวกับแมวตัวเล็ก ลำคอขาวถูกจับให้หน้าหันไปทางกระจกเพื่อมองนักข่าวสองคนที่ยืนเล่นกล้องอยู่ข้างรถ เซฮุนกลัวแทบบ้า ถ้าหากว่าสองคนนั้นเห็นล่ะ ถ้าหากว่าเสียงร้องเขาเล็ดลอดออกไปล่ะ ถ้าหากรถขยับนักข่าวก็รู้ทันทีสิว่ามีคนอยู่ในนี้ ไม่ได้เด็ดขาดเลย เขาจะทำผิดสัญญาไม่ได้ เงินขนาดนั้น- “อ๊ะ อ๊า!”
คางเรียวเชิดสูง ความคิดขาวโพลนเพราะเผลอปลดปล่อยออกมาอีกรอบเมื่อความแข็งจรดเข้ามาลึกสุกแกนอย่างแรง เขากำลังตื่นเต้นและหวาดกลัวจนคิดอะไรไม่ออก ร่างกายกระตุกพักใหญ่ ตอดรัดอะไรต่อมิอะไรที่เริ่มขยับเข้าออกตามความเอาแต่ใจของเจ้าของมัน
แค่คิดว่าคนข้างนอกจะเห็นว่าในรถกำลังมีคนทำอะไร แค่นั้นก็...
“นะ…นี่ อะ อ๊า เบา เบาๆ เดี๋ยวใครเห็น อือ”
“อา แน่นจังวะ พอมีคนมองแล้วชอบนักหรือไง”
“ยะ…อย่า อย่าควง!” เซฮุนหวีดร้องยามแท่งเนื้อในตัวหมุนวนไปมาหาจุดที่จะทำให้เขาเปลี้ยเป็นน้ำเหลว คนตัวขาวแขนสั่น หน้าแนบไปกับกระจกอีกครั้งเพราะแรงดันกระแทกจากด้านหลัง นักข่าวที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มยกกล้องขึ้นมาถ่ายตัวรถ คงจะเอาไปลงข่าวอีกนั่นแหละว่าเขามาที่แม่น้ำฮันอีกแล้ว
กลิ่นบุหรี่ลอยมาอีกแล้ว คนด้านบนคงจะพ่นมันออกมาเป็นแน่ เซฮุนหันกลับไปมอง แต่ก็โดนมือหนาจับให้หันไปมองหน้าต่างอีกอยู่ดี เเล้วเขาจะทำอะไรได้นอกจากตกใจให้กับใบหน้านักข่าวที่ก้มลงมาเอามืออังกระจกเพื่อเพ่งมองในรถ
มันรู้สึกอยากจะบ้าตายให้ได้ แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เขาร่วมรักให้คนอื่นดูเลยจริงๆ
ไม่เคยตัวสั่นขนาดนี้มาก่อนเลย แถมดูเหมือนคนด้านหลังก็คงจะชอบใจมากด้วย เพราะแรงที่ส่งมามันเพิ่มมากขึ้นทุกทีแล้ว
“แรดว่ะ”
“อ๊ะ ไม่ ได้ อื้อ แรด”
“แล้วที่รัดขนาดนี้เวลาคนอื่นมองคืออะไร อ่า...”
“ก็ เรากลัวนี่!”
“ผมรู้นิสัยคุณดีเซฮุน”
มือหนาทิ้งบุหรี่ลงพื้นรถอย่างไม่ใยดี ใช้นิ้วเท้าคีบรองเท้าไปทับมันไว้ก่อนหันมาคว้าเอวบางเพื่อจับบังคับให้มันร่อนเข้าหาตัว สะโพกแกร่งอัดกระแทกอย่างแรงให้สมกับแรงตอดรัดที่มากเป็นพิเศษยามที่ท่อนเนื้อถูกส่งเข้าไป เซฮุนร้องไม่เลิก ทั้งอ้อนวอนร้องขอให้หยุด ทั้งขอให้เบา ขอให้เปลี่ยนท่าเพราะไม่อยากจะมองกระจกอีกต่อไป แต่แรงกระแทกก็ยังคงมากมายมหาศาลไม่คิดจะฟังคำร้องขอนั้น
“เรา…ไม่ไหวแล้ว อะ อ๊ะ” สะโพกแน่นถูกบีบเกร็งเพื่อส่งแรงไปยังส่วนหน้า บีบคั้นน้ำขาวขุ่นออกมาจนหยดเลอะเปรอะเบาะรถเป็นทางยาว คนด้านหลังอัดส่วนแข็งขืนเข้ามาจนหน้าขาแนบเเน่นกับสะโพกเพื่อให้ช่องทางตอดรัดให้เต็มที่ จนกายบางอ่อนยวบลงกับเบาะมันถึงถูกชักเข้าออกอีกรอบ “อะ อา เลอะ...หมดเลย”
ภาพใบหน้าหวานที่ยู่แนบไถกับเบาะรถเป็นจังหวะยิ่งทำให้ความกระหายในตัวชายหนุ่มเพิ่มมากขึ้นไปอีก ยังไม่ทันได้พักเหนื่อยดีเลยแท้ๆ แขนก็ถูกดึงจากอีกคนให้อกยกสูงจากเบาะจนได้ ไหนจะแรงส่งที่ส่งเข้ามาอีก เขาจะทำอะไรได้กันล่ะนอกจากร้องครางออกมา
“จับดูสิ” มือบางถูกบังคับให้แตะลงบนท่อนเนื้อที่ตอนนี้ถูกเคลือบด้วยน้ำใส มันกำลังเข้าออกยังช่องทางสีหวานอย่างเนิบนาบ เซฮุนพยายามขืนนิ้วหนี แต่นั่นไม่ได้ช่วยอะไรเพราะสุดท้ายเขาก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มหยุ่นของมันอยู่ดี “มองนักข่าวพวกนั้นสิ พวกมันเห็นคุณแน่ๆเซฮุน”
“ไม่…อา ไม่ได้”
“มันเห็นแน่ ท่าทางแรดๆของคุณตอนนี้”
“อื้อ อ๊ะ แบบนั้น...ไม่ดี”
“มันคงอยากลงข่าวคุณแทบบ้า ว่าดาราจอมแรดกำลังเอากับแฟนที่ริมแม่น้ำฮันกลางวันแสกๆ”
เซฮุนส่ายหน้า อยากปิดหูไม่ฟังแต่มือสองข้างดันถูกดึงไปด้านหลัง ทำให้หน้าหวานต้องเชิดขึ้นรับบทรักแสนหยาบคายจากอีกฝ่าย ช่องทางกลับมาเต้นตุบตับอีกครั้งเพราะสมองเขากำลังถูกกระตุ้นด้วยคำพูด นักข่าวพวกนั้นโทรหาใครบางคน ก่อนที่จะมีคนอีกสองคนวิ่งเข้ามาสมทบ พวกนั้นชี้เข้ามาในรถ พากันคุยกันด้วยประโยคที่ว่าใช่รถที่เขาเคยเป็นข่าวหรือไม่ และอีกคนก็ตอบว่าใช่
เขาอ่านปากพวกนั้นอยู่เป็นระยะ ส่วนล่างคับตึงแน่นไปหมด เสียวขึ้นมาจนถึงท้องน้อยแต่ดันทำอะไรไม่ได้ ยิ่งคิดไปว่าคนที่เดินผ่านไปมากำลังเห็นว่าตัวเองกำลังทำอะไร ส่วนอ่อนไหวก็ปวดหนึบจนแทบจะปล่อยออกมาอีกรอบ
“จะเสร็จอีกแล้วเหรอ”
“อะ แฮ่ก มัน...แฮ่ก” กลีบปากบางเผยอออกเพราะเรี่ยวแรงที่หายไปจนต้องการออกซิเจนเพิ่ม “เสียว ไม่ไหวแล้ว ทำไมมัน...มากขนาดนี้”
“อืม เซฮุน ดีว่ะ” มือหนาที่หยาบกร้านส่งมาเคล้าคลึงสะโพกกลม ปล่อยแขนเรียวสองข้างให้เป็นอิสระ เซฮุนเกาะขอบกระจกรถ อ้าขาออกกว้างเมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะถึงฝั่งฝัน
“เธอ…เร็วอีก”
“อ่า..”
เสียงเนื้อกระทบกระแทกดังออกมาทันทีหลังคนตัวขาวเอ่ยร้องขอ มันดังก้องกังวานอยู่ในรถที่คลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่ ความหยาบโลนไร้ความปราณีทำให้เขาอยากกระอักความสุขตายไปเสียให้ได้
“จะ…จงอิน แรงๆ อัดเข้ามา อ๊ะ ปล่อย...ข้างใน” เซฮุนไม่ทนแล้ว เขาไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ข่าวบ้าข่าวบออะไรเขาไม่สนแล้ว ใครจะเห็นก็ช่างมันไปก่อนเถอะ
“กว่าจะเรียกนะ อืม”
“จง อิน เอาอีก เอา อ๊ะ อ้ะ อ๊า!”
ใบหน้าขาวฟุบลงกับเบาะทันทีหลังน้ำขาวหยดย้อยลงบนเบาะรถจากปลายส่วนอ่อนไหว มันพุ่งทะลักออกมามากผิดปกติจนคนตัวขาวต้องป้ายมันขึ้นมาดู แกนเนื้ออุ่นในช่องทางไสเข้าออกอีกสองสามครั้ง เสียงครางกระเส่าจากเจ้าของใบหน้าคมและผิวสีแทนทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะสะดุ้งเพราะแรงอัดเข้ามารอบสุดท้าย ตามด้วยความโหวงเมื่อมือหนาดึงมันออกมารูดแล้วปล่อยน้ำสีขาวแบบเดียวกันกับของเขาให้เลอะเปรอะไปทั่วเชิ้ตสีอ่อน
“เหนื่อย”
เขาร้องท้วงทันที พลิกตัวกลับมานอนหงานบนเบาะแล้วหุบขาเข้าหากัน แสบร้อนช่องทางไปหมดแต่ดูเหมือนคนด้านบนจะไม่สนใจ เพราะอีกฝ่ายยังคงรูดรั้งของตัวเองอยู่แบบนั้นจนมันพองโตคับมือขึ้นมาอีกรอบ เขาหันหนีทันที ไม่ยอมอ้าข้าออกกว้างเพราะเกิดอาการงอนที่อีกคนจงใจแกล้งกันแบบนี้
“อ้าขาเร็วๆ”
“เธอแกล้งเรา”
“ก็ดูทำตัว”
“เราไม่ได้แรดนะ”
“แล้วที่ตอดเอาๆเมื่อกี้คืออะไร อยากให้คนอื่นเห็นนักเหรอ”
“นี่!”
“เร็วเซฮุน”
เจ้าของคำสั่งถอดเสื้อยืดออกเพราะความร้อน เรียวขาสวยจึงอ้าออกอย่างเชื่องช้า มองกล้ามเนื้อเป็นลอนที่ขยับตามการเคลื่อนไหวของเจ้าของ มันเคลือบไปด้วยเหงื่อจนมันวาว ก่อนะมันจะเข้ามาใกล้เพราะอีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาหา กลีบปากบางถูกบดขยี้อย่างร้อนแรงทันที ลิ้นร้อนลากเลียไปทั่วมุมปากก่อนผลุบเข้ามาเกี่ยวกระหวัดโหมกระหน่ำแรงอารมณ์ให้ซัดสาดเข้ามาอีกรอบ มือที่เคยจับวางอยู่ที่อกพลันจับลงบนบ่ากว้างอย่างไม่รู้ตัว เขาลูบไล้ไปตามหัวไหล่มน เคลื่อนต่ำไปยังอกแน่นแล้วจิกเล็บลงไปยามถูกดูดเฟ้นเนื้อที่ลำคอ
ขาสวยที่เคยหุบอ้าออกกว้างจากการไร้สติ ข้างหนึ่งตกลงไปยังพื้นรถ ส่วนอีกข้างถูกมือหนายกให้พาดไปกับเบาะจนช่องทางสีหวานเย็นวาบเป็นช่วง
“เธอ พอเถอะ กลับไปต่อที่คอนโดนะ”
“คิดว่าผมจะหยุดหรือไง”
“เรากลัวใครเห็น”
“ถ้าพูดอีกรอบจะพาออกไปเอาข้างนอก”
“จงอิน!”
“นึกว่าลืมชื่อผมไปแล้ว”
“ใช่! ลืมแล้ว!” เซฮุนว่าอย่างโมโห ก่อนจะต้องสะดุ้งเพราะส่วนมนที่จ่อมายังช่องทาง “จงอิน! อย่านะ!”
“คุณลืมชื่อผมได้ แต่คุณลืมไอ้นี่ไม่ได้หรอกเซฮุน”
ก่อนมันจะดันเข้ามาทีเดียวสุดแรงพร้อมกับเสียงครางหวานที่ดังขึ้นอย่างไม่สนใจนักข่าวที่ยืนอยู่ใกล้ๆกัน
กลับไปขำขันกันต่อได้ที่ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=85
กีดดดดด ขุ่นพระะะะ อ่านไปถือไบเบิลไป จุ่นพ่อคะ หนูต้องการสารแภพบาปปปปป -,.-
ตอบลบ