เห็ดเต็มไปหมดเยยยยยยยย
“ดะ เดี๋ยว จงอิน” เจ้าของกายบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อวงแขนกว้างของผู้ชายหน้ามึนโอบรัดรอบร่างกาย เซฮุนกระพริบตาปริบๆเมื่อคางมนเกยลงมาบนบ่าตัวเอง ก่อนออกแรงขยุ้มเสื้อช่วงเอวที่อีกฝ่ายสวมอยู่ “กอดเราทำไมเนี่ยตกใจหมดเลย”
จงอินเงียบไปพักใหญ่ แถมยังออกแรงกอดกันจนเซฮุนรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย แต่เขาก็ชอบอยู่ดีนั่นแหละ อ้อมกอดจงอินน่ะดีที่สุดเลย ถ้าไม่นับคุณพ่อกับคุณแม่แล้วเซฮุนก็อยากจะให้จงอินกอดอยู่ตลอดเวลาเลยนะ
“ขอได้มั้ย” เสียงทุ้มเอ่ยถามติดเนือยเหมือนกับทุกครั้ง
“ขอ…ขออะไรเหรอ” หัวใจของเขากำลังเต้นตุบตับ เพราะมือหนากำลังเลื่อนต่ำลงไปถึงเอวกันแล้ว มันเป็นหลายวินาทีที่เซฮุนรู้สึกตัวสั่นแปลกๆ ในหัวมีแต่อะไรวนเข้ามาก็ไม่รู้ และสุดท้ายภาพต่างๆก็ถูกดับด้วยคำพูดของผู้ชายตรงหน้า
“ขอกินหน่อย” จงอินกระซิบด้วยน้ำเสียงทื่อๆข้างหู แต่มันกลับมีอิทธิพลต่อหัวใจจนเรียวขาสวยอ่อนยวบ เซฮุนซุกหน้าลงกับบ่ากว้าง ร้องครางอู้อี้เพราะความเขินอายพลางทุบหน้าท้องแน่นไปเบาๆ บ้าจริงๆเลย มาขอกันแบบนี้ได้ยังไงนะ คนอื่นเขาเขินไม่รู้หรือไง! “อยากกินเธอมาก”
จงอินสาดน้ำร้อนเข้ามาอีกรอบจนเขากระสับกระส่ายอยู่นิ่งไม่ได้ ใบหน้าหวานผละออกมาพร้อมความแดงซ่านที่ปิดไม่มิด เราสบตากันในระยะเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตร ก่อนจะเป็นเขาอีกที่ต้องหายใจรุนแรงเพราะดวงตาคมสีนิลคู่นั้น
ถึงแม้มันจะดูแข็งทื่อ แต่เวลาที่มันสะท้อนเงาใบหน้ากันกลับมาเซฮุนก็มองเห็นทุกอย่างเป็นสีชมพูไปหมดเลย นี่เขากำลังตกหลุมรักอย่างจังเลยใช่ไหม
“อยากให้กินตั้งแต่เห็นหน้าแล้วไม่รู้เหรอ”
เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาจนเกือบกระซิบ ร่างกายของเราขยับเข้าหากันทีละนิดโดยไม่ต้องให้ใครมาสั่ง จงอินดูเกร็ง แต่สุดท้ายกลีบปากหนาก็ประทับลงมาละเมียดละไมจนเปลือกตาบางต้องปิดลงเพื่อรับความรู้สึกด้วยปลายลิ้นอุ่น
อยากจะบ้าจริงๆเลย จงอินดูเหมือนจะไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง แต่ทำไมถึงจูบเก่งแบบนี้ก็ไม่รู้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยมีแฟน ถึงจะคุยไม่เก่งเลยสักนิด แต่ถ้าจูบจนทำคนอื่นร้อนผ่าวบนหน้าได้ อย่างน้อยมันก็ต้องเคยมีบ้างสิ!
หรือจงอินจะเป็นอัจฉริยะ แค่อ่านทฤษฎีก็ทำได้ทุกอย่างจริงๆงั้นเหรอ?
“อื้อ~” เสียงหวานหลุดครางเมื่ออีกฝ่ายปล่อยให้เขาได้พักหายใจ แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงยามแรงอารมณ์ถูกดึงขึ้นไปถึงจุดที่สูงขึ้น เซฮุนกลืนน้ำลายเมื่อนิ้วหยาบแตะลงที่ชายเสื้อ แต่จงอินก็เอาแต่มองตากันไม่เลิก เหมือนอยากถามอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ยอมพูดมันออกมา จนสุดท้ายก็กลายเป็นเขาเองที่จัดการดึงชายเสื้อตัวเองขึ้นแล้วทิ้งมันลงที่ข้างตัว
ผิวขาวเนียนละเอียดปรากฎสู่สายตาชายหนุ่มเป็นครั้งแรก เล่นเอาเจ้าของถึงกับต้องยกมือขึ้นมากอดตัวเองแล้วก้มหน้างุด หลบสายตาตรงหน้าที่มองไล่ทุกอณูรูขุมขนกันจนเหมือนเครื่องแสกน
“เธอมองอะไรเล่า เราเขินนะ” เซฮุนหันหน้าไปอีกทางพลางกัดปากแน่น คนตัวขาวกลับหลังหันหนีเพราะทนความกดดันไม่ไหว หัวใจเต้นแรงจนต้องตีอกเพื่อให้มันเพลาลงบ้าง
แบคฮยอนจะเป็นแบบน้ีหรือเปล่านะ หรือว่าไม่เป็นอะไรเลย อยากรู้จังว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมือนที่เขากำลังรู้สึกไหม
“เธอ” เซฮุนเอ่ยเรียก ลากสายตากลับไปมองด้านหลังก็เห็นจงอินยืนอยู่ที่เดิมพร้อมแรงหายใจที่มากขึ้น “ไม่ชอบเหรอ”
“…”
“ชอบเราไหม” จงอินพ่นลมหายใจออกจากปาก ก่อนกลืนน้ำลายจนเกิดเสียงดังอึกใหญ่ “เธอไม่ชอบเหรอ”
“ชอบ” อีกฝ่ายยอมตอบกันในที่สุด และมันก็เรียกรอยยิ้มจากคนถามได้ดีทีเดียว “ชอบมาก”
กลีบปากหนาแตะลงที่กระดูกสะบักอย่างทะนุถนอม เซฮุนหดคอหนีอย่างขลาดอายเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คนอื่นมาจูบกันในที่ลับ จนสุดท้ายจงอินก็สอดมือเข้ามารวบเอวเขาเอาไว้ ใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวสูดดมความหอมไม่รู้จักหยุด
“อื้อ จั๊กจี๋อะเธอ” เซฮุนหัวเราะคิกคักเมื่อลำคอถูกขบกัดแผ่วเบา จงอินจูบซ้ำลงมาบนรอยแดง ลูบมือหนาไปทั่วร่างกายก่อนโอบกอดรอบอกกันเอาไว้ “เราบอกให้เธอกินทั้งตัวไม่ใช่เหรอ ถอดข้างล่างออกด้วยสิ” เซฮุนจับมือหนาไปวางไว้ที่กระดุมกางเกง ปรายตามองใบหน้าคมที่อยู่ใกล้เพียงลมหายใจ แต่จงอินกลับทำเพียงแค่วางมือค้างเอาไว้ พร้อมขยับกายเข้ามาชิดกันอีกจนสะโพกกลมถูกดันด้วยความแข็งใต้ร่มผ้า
“จะดีเหรอ”
“ดีสิ” เซฮุนยิ้มหวาน “เธออยากเห็นไหม ถ้าเธออยากเห็นมันก็ต้องดีสิ”
“อยาก”
“งั้นถอดสิ ถอดให้เราหน่อยน้า”
เมื่อได้รับคำหวานออดอ้อนนิ้วที่เคยหยุดนิ่งก็เริ่มจับที่เม็ดกระดุม ดันมันออกจากรัง ก่อนรูดซิปลงเชื่องช้าจนกางเกงผ้าแสล็กหลวมหลุดถไลลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า เซฮุนเม้มปากทันทีเมื่อทันร่างกายมีเพียงชั้นในสีขาวขุ่นปิดบัง อวัยวะด้านในพองคับแน่นบ่งบอกอาการตอนนี้ได้ดียิ่งกว่าสีหน้าอีก
“เธอ…อย่าเงียบสิ” เซฮุนไม่กล้าหันไปมองอีกคนเลย เขากลัวว่าจงอินจะไม่ชอบ เพราะจงอินไม่ขยับตัวสักนิดตั้งแต่กางเกงหลุดออกไป “ไม่ดีเหรอ”
มือหนาที่เคยหยุดนิ่งถูกจับไปวางไว้ที่ขอบชั้นใน เซฮุนจับนิ้วหยาบให้เกี่ยวมันเอาไว้ ก่อนออกแรงดันมือจงอินลงไปด้านล่าง เมื่อร่างกายไร้ซึ่งพันธะปิดบัง เซฮุนก็เกิดอาการหนาวขึ้นมาทันตาเห็น
“เธอชอบไหม” สะโพกกลมขยับไปมา ถูไถกับสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ใต้ซิปจนได้ยินเสียงหอบหายใจของเจ้าของ “จับเราสิ เราชอบเวลาเธอจับตัวเรา”
“จับได้เหรอ”
“ได้” เซฮุนจับมือหนามาวางไว้ทีอกตัวเอง ครางแผ่วเบาเมื่อปลายนิ้วอุ่นสะกิดไปยังตุ่มไต ก่อนจับมันลากต่ำผ่านหน้าท้องแบนเรียบ ต่ำลงไปยังหน้าขาขาว ผ่านส่วนอ่อนไหวจนเผลอสะดุ้ง แล้ววางมือหนาค้างเอาไว้เมื่อปลายนิ้วอุ่นแตะลงที่ช่องทาง “อ้า เธอจับตรงนั้นแล้วเราชอบจังเลย”
ใบหน้าหวานหลับตาพริ้ม เอนตัวซบความอุ่นจากแผ่นอกแน่นด้านหลังตัวเองเมื่อนิ้วเรียวหายเข้าไปหนึ่งข้อ จงอินดันมือเข้าไปอีกเล็กน้อยจนเซฮุนต้องบีบสะโพกเพราะตกใจ
“อื้อ”
“ตรงนี้เหรอ”
“อะ ชอบ...ชอบให้เธอจับตรงนั้น” จงอินทำตามคำขอของเขาด้วยการดันก้านนิ้วเข้ามาอีก เซฮุนกัดริมฝีปากจนแน่นเมื่อมันถูกชักเข้าออกเบาๆ บี้สะโพกอัดกับเป้ากางเกงคนด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว “ทำไมรู้สึกดีจัง”
“ชอบแบบนี้เหรอ”
“เธออะ ถามอะไรก็ไม่รู้ น่าอาย!” คนตัวขาวขยับตัวหนีนิ้วที่กำลังเลื่อนเข้าออกจนเมือกใสไหลเปรอะจนมันหลุดออก
“…”
“แกล้งเรานี่นา”
“…”
“ทำไมให้เราถอดฝ่ายเดียวล่ะ”
“…”
“เธอต้องถอดด้วยสิ” เซฮุนหมุนตัวกลับไปจนอีกฝ่ายหยุดการกระทำ “เธอเห็นของเราฝ่ายเดียวได้ยังไง เราก็อยากเห็นของเธอบ้าง”
“อยากเห็นเหรอ”
“อื้อ” เซฮุนพยักหน้าทั้งที่ใบหน้าง้ำงอเป็นเด็กเล็ก “ของเธอเหมือนของเราไหม”
“ใหญ่กว่า”
“บ้า!” มือบางตีลงบนอกกว้างเต็มแรง เซฮุนเม้มปากแน่นเเล้วหลุบตามองต่ำ จงอินถอดกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวเองทีเม็ด เผยหน้าท้องสีแทนเป็นภาพจางก่อนมันจะชัดเจนขึ้นมาเมื่อเสื้อตัวนั้นถูกถลกลงไปด้านหลังแล้วตกลงพื้นห้อง
อยากไลน์ไปบอกแบคฮยอนจังเลย ว่าจงอินมีท้องเป็นลูกๆด้วย
ไม่ไหวแล้ว อยากจับจัง
“ข้างล่างด้วยสิ”
“แน่ใจเหรอ” จงอินสบตากัน แตะมือค้างไว้ที่เข็มขัดจนเซฮุนต้องเป็นฝ่ายขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วเป็นฝ่ายดึงมันออกเอง “ไม่กลัวเหรอ”
“มีอะไรต้องกลัว ถ้าเป็นจงอินเราไม่กลัวหรอก”
“งูฉก”
“มีงูจริงหรือเปล่าเถอะ!” คนตัวขาวแกล้งตีลงไปบนส่วนนูนแข็งเบาๆ ลงมือดึงสายเข็มขัดออกแล้วโยนลงพื้นจนเกิดเสียงกระแทก ก่อนปลดกระดุมแล้วรูดซิปลงเพื่อให้กางเกงแสล็กสีดำถูกระเบียบหลุดหล่นลงไปบนพื้น โชว์ร่างกายกำยำจนใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง “โห...”
เสียงหวานหลุดร้องไม่รู้ตัวเมื่อมองต่ำลงไปยังส่วนกลางลำตัว เซฮุนเงยหน้ามองใบหน้าคมอีกครั้ง สลับกับตรงนั้นก่อนหันตัวหนีอย่างรวดเร็ว
ทำยังไงดี เหมือนเห็ดเข็มทองทั้งกำจริงๆด้วย
“ไม่ชอบเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมแรงแตะที่หัวไหล่ เล่นเอาคนที่กำลังคิดอะไรแปลกๆสะดุ้งก่อนจะหันกลับมามอง ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อชั้นในสีกรมที่เคยปกปิดกำเห็ดเข็มทองเมื่อกี้มันหายไปแล้ว
“ชอบ…ชอบมาก”
เซฮุนพึมพำก่อนเม้มปากแน่นเมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรน่าอาย จงอินกระพริบตาเข้ามากระแทกใจจนเขาต้องเดินหนีมาอีกทางเพราะความเขิน ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงก่อนปิดหน้าตัวเองเอาไว้
“เป็นอะไรครับ”
“เขินเธอนั่นแหละ ถอดไม่บอกกันเลย”
“ขอโทษ โกรธเหรอ”
เซฮุนยืดขาเรียวสองข้างออกไปกลางเตียง ก่อนเอนตัวลงพลิกนอนคว่ำหน้าอุดหมอนอย่างถือวิสาสะเพราะอยากปิดบังความแดงบนหน้า
“เซฮุน”
“อื้อ”
“โกรธเหรอครับ” มือหนาแตะลงบนน่องขาเรียว
“เปล่าา เราไม่โกรธเธอหรอก” ใบหน้าหวานพลิกกลับมาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะมุดกลับไปบนหมอนอีกครั้ง พร้อมหดเข่าเข้ามาตั้งชันกับเตียงนุ่ม เผยสะโพกและรูจีบสีหวานที่เด่นชัดลอยขึ้นมากลางอากาศ “แต่จะโกรธถ้าเธอไม่กินเรา”
“ให้กินตรงไหนก่อน” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมแรงทิ้งน้ำหนักลงบนเตียง เซฮุนหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจก่อนใช้สองมือแหวกสะโพกออก
“ตรงนี้”
“ขอกินนะ”
“อื้อ” น้ำเหนียวเหนอะจากปลายลิ้นแตะลงที่ปากช่องทางเมื่อใบหน้าคมแนบลงมาใกล้ เซฮุนตัวสั่นทันทีเมื่อมันตวัดรัวขึ้นลงอย่างชำนาญ เสียงหวานเอ่ยร้องครางดังขึ้นยามปลายลิ้นอุ่นแทรกเข้าไปยังรูจีบ มือสองข้างที่เคยมีเรี่ยวแรงดึงรั้งสะโพกให้แหวกพลันตกลงมาอยู่ข้างตัวเพื่อขยุ้มเตียงจนจงอินต้องเป็นฝ่ายดึงก้อนกลมออกจากกันเอง “อ้ะ เธอ”
“…” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนี่ถูกเรียกเลยแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงสูดปากจากกลีบปากหนาและเสียงสวบสาบของเนื้อผ้าที่มือบางกำแน่นอยู่
“อื้อออ ยะ อย่า” เซฮุนกายบิดเร่าเมื่อปลายนิ้วอุ่นแทรกเข้าไปอีกครั้ง มันถูกดันเข้ามาทีเดียวจนสุดก้านนิ้วพร้อมขยับเข้าออกเนิบนาบ “เธอ! อ้า”
ก้นกลมส่ายดุ๊กดิ๊กไปมาเพื่อหลบหลีกความรู้สึกที่ถูกบังคับให้เกิด แต่จงอินก็ยังไม่ยอมหยุดการกระทำจนสามารถแทรกเข้ามาอีกนิ้วได้สำเร็จ
“นิ้วเธอ...อ้ะ ยาวจัง” เซฮุนหอบถี่เมื่อปลายนิ้วงอคว้านอยู่ภายในโพรงอุ่น จิกหมอนซี้ดปากขยุ้มปลายเท้าจนเจ็บ “ยาวเหมือนตรงนั้นเลย”
“ไม่หรอก” อีกฝ่ายเอ่ยตอบ ก่อนค่อยๆแหวกรูจีบเพื่อสอดปลายนิ้วเข้ามาอีก กดดันมันเข้ามาอย่างยากลำบาก “ตรงนี้มันยาวกว่า”
“ก็ได้ ก็ได้ อ๊า! เธอ...อื้อ แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้ว มะ...ไม่ไหว” เซฮุนร้องเสียงหลงเมื่อถูกมือหนากระแทกเข้ามาอย่างแรง “อะ ยะ อย่าแหก...แบบนั้น!”
“เขาบอกให้แหก” จงอินเอ่ยเสียงโทนเดียวเหมือนเดิม แต่มือกลับรัวระวิงเพื่อแหวกช่องทางให้ขยาย “เธอจะไม่เจ็บ”
“ขะ…อะ เขาไหน” ใบหน้าหวานบิดเหยเก น้ำตาปริ่มที่ขอบตาออกมาทีละนิด
“เว็ป”
“อื้อ พะ พอ...พอก่อน” จงอินกระแทกเข้ามาในจังหวะสุดท้ายจนเขาสะดุ้ง ต้องรีบขยับตัวหนีนิ้วทั้งสามออกมาเพื่อพักหายใจ เซฮุนหอบอยู่กับเตียงหลายวินาที ก่อนลุกขึ้นมานั่งพร้อมผมเพ้ายุ่งเหยิงที่ดูเย้ายวนจนส่วนแข็งขึืนอีกฝ่ายตั้งตรงขึ้นมา “ทะลึ่ง!”
เขาร้อนไปทั้งหน้า แต่ก็อยากจะรู้ว่ากำเห็ดเข็มทองมันเป็นยังไง เลยเอื้อมมือไปจับมันเอาไว้จนจงอินถึงกับถอยสะโพกหนี
“ขอจับหน่อยไม่ได้เหรอ” เซฮุนเอ่ยพร้อมทำหน้าเศร้า “อยากจับ”
“…”
“นะ…” ดวงตาเรียวรีกระพริบอ้อน
“ได้หมด เธอทำได้หมด”
“ดูดก็ได้เหรอ”
“…”
“กัดได้ไหมอะ” เซฮุนใช้มือรูดรั้งมันเบาๆ ก่อนเพิ่มแรงขึ้นจนจงอินส่งเสียงครางออกมาจากลำคอ เขาขยับตัวไปด้วยทั้งที่มอก็ยังไม่หยุด จนสุดท้ายก็สามารถโค้งตัวจ่อริมฝีปากไปที่ส่วนหัวของมันได้
“อย่ากัดเลย เดี๋ยวมันตาย”
“ถ้ามันตายแล้วจะเป็นยังไงเหรอ”
“…”
“…”
“…”
“อือ”
กลีบปากบางอ้ากว้างรับความใหญ่โตเข้าไปทีละนิด เซฮุนออกแรงดูดทั้งที่มันคับแน่นเต็มปาก ใช้มืออีกสองบีบดึงส่วนที่ไม่สามารถเอาเข้ามาได้ ยิ่งได้ยินเสียงจงอินหลุดออกมาเขาก็ยิ่งได้ใจ ใช้ลิ้นอุ่นตวัดราวเเมวตัวเล็กกำลังเลียชิ้นขนมหวานที่เจ้าของยื่นให้
ศีรษะกลมถูกมือหนาวางลงมาเพื่อลูบเบาๆ จงอินยกมืออีกข้างขึ้นไปจับหน้าผากตัวเองเอาไว้แล้วเงยหน้าสูดปาก กรามคมที่ขึ้นเป็นสันบาดใจจนเซฮุนถึงกับขาสั่น ต้องรีบปล่อยปากออกมาสูดหายใจ
เขามองตามคนผิวแทนที่เดินกลับไปยังโต๊ะมุมห้อง เอียงคอมองจงอินที่ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นก่อนอีกฝ่ายจะเดินกลับมาพร้อมยางที่ห่อหุ้มท่อนเนื้อเอาไว้
“เสียบได้ไหม” เซฮุนช้อนตาฉ่ำเยิ้มขึ้นมองใบหน้าคมติดนิ่งที่มองสะโพกเขาอย่างเดียว พอเห็นแบบนั้นก็เลยค่อยๆเอนตัวลงนอนหงายพร้อมกายหนาที่ขยับขึ้นมาคร่อมกันเอาไว้ด้านบน เรียวขาสวยแยกออกกว้างเพื่อเปิดช่องทางให้เจ้าของกำเห็ดเข็มทอง ก่อนส่วนหัวที่แสนใหญ่โตจะจ่อเข้ามาที่ช่องทางจนกายบางกระตุก
มันดันรูจีบที่เคยหย่อนปิดเอาไว้ให้อ้าออกทีละนิดจนตึงแน่นแทบฉีก เซฮุนร้องเสียงสั่นจิกมือลงกับเตียงเพื่อให้มันค่อยๆครูดเข้ามาในโพรงอุ่นทีละนิด ความขรุขระของผิวเส้นเลือดที่นูนเป่งรูดไปตามผนังจนเขาเผลอขมิบสะโพก กายบางเริ่มบิดจนขาสองข้างหุบเข้าหากัน ลำบากจงอินต้องจับมันแยกออกแล้วตั้งหน้าตั้งตากดสะโพกให้มันไหลเข้ามาเรื่อยๆโดยอาศัยความลื่นจากถุงยาง
“อา…คับ…ไปหมดแล้ว ไม่ไหวแล้ว” เซฮุนพูดเสียงสั่น ครางเป็นลูกหมาเพราะอาการเจ็บจี้ดที่เล่นขึ้นมาถึงท้องน้อย เกร็งไปหมดทั้งตัวเพราะสะโพกรู้สึกเหมือนถูกหินก้อนใหญ่ๆอัดคาค้างเอาไว้ “เจ็บ”
“เว็ปบอกว่าเดี๋ยวหาย”
“อ๊า” จงอินดึงมันออกไปจนเซฮุนต้องคว้าไหล่กว้างเป็นที่ยึดเพราะกลัวตัวจะไหลตามไปด้วย “อื้อ! อื๊อ แน่นไปหมด เเน่นไปหมดเลย”
“อา” จงอินจับขาสองข้างเขาพาดเอวเอาไว้ ก่อนท้าวมือลงกับเตียงเพื่อกระแทกสะโพกเข้ามาหากัน “เธอตอด”
“บะ..บ้า” เซฮุนตัวสั่นขึ้นลง เลื่อนมือขึ้นมาหยิกแก้มตอบแล้วคล้องคออีกฝ่ายเข้ามาใกล้ “เราไม่ใช่ อ้ะ ปลานะ จะตอดได้ยังไง”
พูดจบหนึ่งประโยคก็ต้องหันมาร้องครางหงิงติดต่อกันเป็นชุด เหงื่อเม็ดโตชื่นออกมาตามขมับเราทั้งสองคนทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ เซฮุนหลับตารับลิ้นอุ่นที่กวาดต้อนเข้ามาในโพรงปาก แต่จูบกันได้ไม่กี่วิเขาก็ทนไม่ได้ต้องขยับปากออกมาส่งเสียงครางลั่นให้กับความเสียวที่ช่องทาง
“เธอ...เธอ” เล็บสีชมพูอ่อนจิกลงบนผิวสีแทนจนตัดกันชัดเจน เซฮุนกัดริมฝีปากล่างแน่นจนแดงเพราะอึดอัดไปหมดทั้งตัวแล้ว มันปวดหนึบที่กลางลำตัว แต่ด้านหลังกลับถูกครูดซ้ำไปซ้ำมา “เรา อ้ะ ขออะไรอย่างนึง ได้...ไหม”
“อือ…ได้”
“ถอดได้ไหม”
“?”
“ถอดมันออกได้ไหม อ้ะ” กายบางหยุดขยับเมื่อคนด้านบนนิ่งไป จงอินมองกลับมาด้วยสีหน้าอ่านยาก แต่ก็ยังเงียบเพื่อรอให้เขาขยายความประโยคต่อ “ไม่ชอบแบบใส่ถุงเลย”
“…”
“อยากได้แบบไม่มีถุงอะ” เซฮุนเอาลูกอ้อนทางสายตาเข้าสู้
“เอางั้นเหรอ”
“อื้อ เธอไม่อยากเอาแบบนั้นเหรอ”
“เปล่า” จงอินดึงสะโพกจนมันหลุดออกไป เผยช่องทางที่โดนทะลวงจนขยายเป็นสีชมพูเข้มชัดเจน มือหนาดึงยางที่ครอบส่วนเเข็งขืนออกแล้วโยนทิ้งลงไปที่ข้างเตียง ก่อนจับมันจ่อเข้ามาอีกครั้งพร้อมดันเข้ามาทีละนิด “ถ้าเป็นเธอเอาได้ทุกแบบ”
“อื้อ เธอ อ้ะ บะ เบาๆ”
“ไม่ชอบแรงเหรอ” จงอินเอ่ยถามแล้วลูบโครงหน้าหวาน ส่งเเรงสะโพกเข้ามาแบบเน้นย้ำที่จุดรับความรู้สึกในร่างกาย เซฮุนช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคม กระมิดกระเมี้ยนเอ่ยตอบเสียงเบาจนโดนจุ๊บริมฝีปากไปหนึ่งที
“ชะ ชอบ อื้อ”
“ขอเอาแรงๆได้หรือเปล่า”
“ได้ อื้อ เธอ...แรงๆก็ได้” สิ้นสุดคำอนุญาตเซฮุนก็กลายเป็นหนูติดจั่นไปทันที ร่างกายขยับสั่นรัวเหมือนแผ่นไม้ที่ถูกสว่านเจาะ เขาร่ำร้องไม่เป็นภาษา เอ่ยชื่อเจ้าของแรงกระแทกออกมาซ้ำๆแล้วบิดหน้าไปมา “อ้ะ เขิน...จัง”
จงอินหอมแก้มใสทีละข้าง ก่อนจบที่การดูดริมฝีปากล่างแผ่วเบาซ้ำหลายต่อหลายรอบ
“เธอน่ารัก”
“ก็รัก...อะ เรามากๆสิ อ้า”
“อือ รัก” จงอินดันส่วนนั้นเข้ามาจนเสยเอวบางลอยขึ้นจากผืนเตียง เซฮุนขาสั่นพั่บ น้ำสีขุ่นปริ่มออกมาจนแกนกายเล็กที่นอนแนบอยู่บนท้องน้อย “มาก”
“อื้อ จงอิน ไหนบอก...ไม่เคยไง โกหกเราเหรอ อื้ออ”
เซฮุนลูบใบหน้าคมด้วยสองมือ ก่อนเลื่อนต่ำลงไปเกาะบ่ากว้างเอาไว้พร้อมอาการใจหวิวที่เกิดขึ้นมาเป็นระลอก มันเสียววาบที่ท้องน้อยลามไปจนถึงปลายเท้า
“ชอบหรือเปล่า”
“อะ ชอบ ชอบจงอิน” คนตัวขาวพูดจาไม่รู้เรื่องเพราะแรงสั่นของร่างกาย “ฮื่อ ทำไมมันดีจัง”
เซฮุนได้พักหยุดหอบเหนื่อยอีกครั้งก็ตอนที่จงอินดึงมันออกไปด้านนอกจนเกิิดเสียงน้ำโดนดูด เขาหดขาเข้าหาตัวเพราะความอาย จดจ้องกล้ามเนื้อท้องเป็นลอนที่ชะโลมเหงื่อแล้วก็ต้องพลิกตัวหนีเพราะเขินขึ้นมาดื้อๆ
“แม่จะตีเธอหรือเปล่า” เซฮุนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสะโพกถูกมืออุ่นจับให้ลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง เขาคุกเข่าลงกับเตียงสองข้างแล้วอ้ากว้างออกเมื่อความแข็งจ่อเข้ามาที่ช่องทางพร้อมเสียงครางทุ้มในลำคอ “อือ” ตามมาด้วยแรงขยับเขยื้อนเพื่อส่งกำเห็ดเข็มทองเข้ามาจนสุด
“อ้า ให้ตี เรา...ยอมโดน อื้อ ตี ถ้า อ้ะ โดนเธอกิน” เซฮุนท้าวมือลงกับเตียง เชิดหน้าขึ้นสูดปากกับเพดานพร้อมส่งมือไปกอดคออีกฝ่ายที่โน้มตัวลงมาโอบรัดผ่านซอกแขนขึ้นมาจับไหล่กันไว้ ท่อนแขนเเกร่งเกร็งจนกล้ามขึ้นเป็นลูก เล่นเอาเขาขึ้นจนต้องกัดข้อมืออีกฝ่ายที่อยู่พอดีระดับคางเบาๆ
“ตีเธอบ้างได้ไหม”
“แฮ่ก ตีเราทำไมอะเธอ” เซฮุนหันหน้าไปมองใบหน้าคมที่อยู่ด้านข้าง
“ก้นเธอน่ารัก”
“บ้า!” คนตัวขาวตีมือลงบนกล้ามแน่นที่โอบรัดตัวอยู่ “ทะลึ่ง!”
“นิ่ม” จงอินผละออกไปยืนเข่าขึ้นเต็มตัว ลงมือขยุ้มสะโพกกลมด้วยสองมือแล้วตีลงมาเบาๆ
“เธอชอบไหม” อีกฝ่ายเริ่มดันส่วนนั้นเข้ามาอีกครั้ง “อ๊า เธอ...ชอบมันไหมมมม”
“ชอบ” จงอินบีบคลึงจนขึ้นรอยมือ เงยหน้ากัดฟันซี้ดปาก “ชอบมาก ทั้งตัวเลย”
เซฮุนครางเรียกชื่ออีกฝ่ายดังลั่น ความอึดอัดถาโถมครั้งใหญ่เมื่อสะโพกแกร่งรัวกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างหนักหน่วง ความใหญ่โตของมันทำให้ทุกสัมผัสชัดเจนเสียยิ่งกว่าดูหนังสามมิติ เซฮุนจิกมือลงกับมืออีกฝ่ายที่คลึงสะโพกตัวองอยู่ ก่อนปลดปล่อยน้ำสีขุ่นพุ่งกระฉูดออกมาจากส่วนปลายเลอะไปตามผื้นเตียงสีอ่อน
“อื้อ!!!!! อึก จงอิน” คนตัวขาวหอบแฮ่ก ซุกหน้าลงกับหมอนแล้วพลิกออกมาด้านข้างเพื่อหายใจ จับปลายส่วนอ่อนไหวตัวเองที่ยังกระตุกติดต่อกันเพราะแรงส่งจากคนด้านหลังกระทุ้งเข้ามาจี้จุดกระสัน “ธะ เธอ มัน...ฮะ เลอะ”
“น่ารักชิบ” คำสบถเบาๆที่เกิดขึ้นทำให้เซฮุนหัวใจพองโตจนหน้าร้อน เขาหมดแรงจนไม่มีแรงจะยืนต่อไปจนจงอินต้องยอมถอนมันออกเพื่อให้เซฮุนนอนหงายลงกับเตียงดีๆ สะโพกกลมถูกช้อนขึ้นด้วยมือหนา ก่อนจะถูกอัดกระแทกเข้ามาอีกครั้งจนเส้นผมปลิวสไว
“อ๋า จงอิน”
อีกฝ่ายเกร็งหน้าท้องพร้อมสีหน้าอดทนถึงขีดสุด จงอินสาวสะโพกเขาเข้าหาตัวซ้ำแล้วซ้ำอีก จนสุดท้ายเซฮุนก็ถูกความอุ่นร้อนฉีดเข้ามาในร่างกาย มันเยอะมากจนเหมือนเขื่อนแตก เยอะจนน้ำสีขาวขุ่นทะลักไหลออกมาตามช่องขาขาว
“แฮ่ก จงอิน แฮ่ก” เราทั้งคู่จ้องตากันในระยะประชิดเมื่อจงอินโน้มตัวลงมาหา เซฮุนเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อยแล้วเเลบลิ้นออกมาเลียไปตามกลีบปากหนา จนอีกฝ่ายทนไม่ไหวต้องแนบกลีบปากลงมาปิดและปราบพยศลิ้นซนด้วยการดูดดึง “อือ~”
เสียงน่าอายเกิดขึ้นในห้องพร้อมกับเสียงสั่นครืดคราดของโทรศัพท์ แต่เราสองคนกลับไม่ผละออกจากกันเสียที เซฮุนรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังสวนสะโพกเข้ามาอย่างเชื่องช้าเพื่อจะเริ่มเกมรักอีกครั้ง แต่พอผละออกจากกันแล้วเสียงนั้นยังไม่ดับไปจงอินจึงตัดสินใจเอื้อมไปคว้ามันมาให้ทั้งที่ส่วนล่างเรายังเชื่อมติดกัน
เซฮุนเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา เขามือสั่นตอนสไลด์กดรับแล้วมองคนด้านบนที่เริ่มซนด้วยการโน้มตัวลงมาจูบไปตามไหปลาร้า
“มะ…แม่”
(น้องเซฮุนอยู่ไหนคะ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก)
“หนู…อยู่มอ อ้ะ” เซฮุนขมิบตอดรัดส่วนแข็งขืนที่ดันเข้ามากระแทกน้ำด้านในที่เจ้าตัวปล่อยไว้จนมันกระฉอกอยู่ในตัว
(เมื่อไหร่จะกลับบ้านคะ คุณแม่รอกินข้าวเย็นด้วยน้าวันนี้)
“เอ่อ หนู...”
(รีบกลับได้แล้วค่ะ ท้องฟ้าจะมืดแล้วนะคะ คุณแม่ให้เวลาไม่เกินหกโมงครึ่งนะคะ)
“แต่คุณแม่ครับ!”
“เขาว่ายังไง”
“แม่ให้เรากลับบ้านอะเธอ”
“อือ” จงอินรับคำพลางทำสีหน้าครุ่นคิด “กินต่อได้”
“จะทันเหรอ”
“ถ้าเธอตอดแรงจะทัน”
“บะ บ้า พูดจาอะไรก็ไม่รู้อะเธอ!”
“ให้กินไหม”
“…”
“…”
“อื้อ...จะเป็นปลาให้วันนึงนะ”
เลาเปงบ้าาาาาาาาาาาาา
เลาเปงคนบาปปปปปปปปป
ยอมร้าบบบบบบบ
#ตามจีบไคฮุน
#ตามจีบไคฮุน
#ตามจีบไคฮุน
#ตามจีบไคฮุน
@jeuleis
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น