ใสใสวัยรุ่นชอบ
“เราทำให้พี่ตื่นนะ”
“อ๋า…ผมก็...นอนไม่หลับ พี่จงอิน...”
ผมหลับตาลงจูบลงกลางกระหม่อมคนในอ้อมกอด ก่อนค่อยๆสอดมือเข้าไปในชุดนอนของผมบนตัวน้อง แตะสะโพกกลมเบาๆเพื่อไม่ให้น้องตกใจ บีบวนซ้ำๆจนได้ยินเสียงครางจากเด็กตัวน้อยถึงได้เพิ่มแรงมากขึ้น
“พี่จงอิน...ผม...อ้ะ” น้องเซร้องเสียงหลงเมื่อผมแกล้งแตะนิ้วลงที่ช่องทาง น้องสะดุ้งโหยงจนผมต้องรีบกอดเอาไว้ ให้ตายเถอะว่ะคืนนี้ยังไงก็ไม่รอดแน่ๆ เป็นไงเป็นกันแล้วกันวะ “พี่จงอินจะทำอะไรครับ”
"จับเราไง อนุญาตแล้วนี่"
"จับ...จับแบบนี้เลยเหรอครับ"
"มากกว่านี้อีก..." น้องเซร้องท้วง ดึงเสื้อผมจนยืดตอนที่ถูกผมบีบสะโพก “พี่ใส่นิ้วเข้าไปได้ไหม?”
ผมก้มหน้าลงมองเด็กในอ้อมกอด น้องเซดูงงๆ ดวงตาเรียวกลอกไปมา ใบหน้าแดงก่ำเพราะความอายแล้วก็ค่อยๆพยักหน้าให้ผม
“มันใส่เข้าไปได้ด้วยเหรอครับ”
ผมไม่ตอบอะไร แต่แกล้งน้องด้วยการกดย้ำปลายนิ้วเข้าไปทีละนิด น้องเซรัดนิ้วผมแน่นมาก น้องเพิ่งจะสิบห้าเองนี่ เข้าใจอยู่หรอกว่ากิจกรรมที่ทำแต่ละวันมันก็น้อย ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงจนกระทบกระเทือนให้ตรงนั้นมันยืดออก ร่างกายก็ยังไม่ค่อยขยายหรือเติบโตเท่าที่ควรก็เลยส่งผลแบบนี้ไง ผมดันนิ้วเข้าไปลึกขึ้นอีก แค่นิ้วเดียวยังเเน่นมากขนาดนี้ ไม่อยากคิดถึงตอนที่ผมทำน้องจริงๆว่ะ น้องเจ็บมากแน่
เด็กน้อยช่างสงสัยกระตุกเกร็งเมื่อผมสอดนิ้วเข้าไปจนสุด แค่ได้ยินเสียงเสียงน้องร้องผมก็ไม่กล้าทำอะไรต่อแล้ว สงสารจริงๆ แต่ตอนนี้ผมก็จะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันเนี่ย นี่เป็นบทเรียนครั้งสำคัญเลย ผมจะจำไว้ว่าห้ามนอนร่วมเตียงเดียวกับน้องเซ เพราะมันทำให้ผมห้ามตัวเองไม่ได้ แค่ได้กลิ่นน้องลอยมาใกล้ๆสมาธิก็หลุดหมดแล้ว
“เจ็บไหมเด็กดี”
“เจ็บ...เจ็บครับ” น้องเซพยักหน้ารัวๆ ภายในโพรงอุ่นตอดรัดนิ้วผมเป็นจังหวะจนรู้สึกได้ แค่จินตนาการไปถึงตอนทำอย่างนั้นแล้วผมก็ปวดหนึบไปทั้งตัวแล้ว นี่ผมดูเป็นตาแก่โรคจิตหรือเปล่า แต่เชื่อเถอะว่าถ้าใครเห็นน้องเซตอนนี้ก็อยากกระทำน้องให้หายมันเขี้ยวทั้งนั้น เดี๋ยวนะ ไม่เด็ดขาด ผมจะไม่ยอมให้ใครเห็นเซฮุนในเวลาแบบนี้แน่ จะต้องมีผมแค่คนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็น “อ้ะ...พี่จงอิน...ขยับนิ้ว แล้วผม...อื้อ”
“เป็นยังไงครับ?”
“มัน…อ๊า!”
“ชอบไหม?” ผมหยั่งเชิงไปด้วยคำถาม ก่อนจะสอดอีกนิ้วเข้าไปทันทีที่น้องพยักหน้าตอบ เอาวะ เป็นยังไงเป็นกัน ถ้าไม่บอกใครก็ไม่รู้หรอกว่าผมพรากผู้เยาว์ ผมมองน้องอยู่ตลอด กลัวเหลือเกินว่าเซฮุนจะกลัวจนไม่กล้าทำอะไรต่อน้องเซตัวสั่น แถมยังขยับไปตามแรงที่ผมแกล้งใช้นิ้วกับร่างกายน้องอีก
“อะ…พี่จงอิน...อื้อ~” ผมได้แต่นอนมองหน้าน้องที่หลับตาพริ้มอยู่ในอก เซฮุนดูจะเจ็บมาก เพราะเจ้าตัวเอาแต่กัดปากไม่เลิก ทำเหมือนจะร้องแต่ก็ไม่กล้าร้องออกมาจนผมต้องเอ่ยบอก
“ร้องออกมาเถอะเด็กดี ไม่มีใครได้ยินหรอก มันดึกแล้ว”
“แต่ผม...อะ...” น้องเซส่ายหน้าว่าไม่ไหวเมื่อผมสอดเข้าไปอีกนิ้ว เด็กน้อยตีลงบนอกผมอย่างแรง ก่อนจะกำเสื้อผมแน่นแล้วเกร็งตัว “พี่จงอิน...อึก เจ็บ...จังเลยครับ”
“ยังมีอย่างอื่นรอเราอยู่นะ หายใจเข้าลึกๆ อย่าเกร็งสิ ยิ่งเกร็งมันจะยิ่งเจ็บนะ”
“อะ…อะไรเหรอ อ๊า ครับ” เซฮุนเกร็งตัวเมื่อผมใส่นิ้วเข้าไปจนสุด ไม่รู้จะพูดยังไงให้สามสมกับความน่ารักของน้องตอนนี้ น้องเซทำให้ผมนึกถึงเเมวที่ชอบขดตัวนอนทำตาแป๋ว แปลกไปจากนั้นนิดหน่อยคือตอนนี้น้องเซฮุนหลับตาแน่นมาก แถมยังขดตัวเข้าหาตัวผมอีก
“ร้องออกมาเลยเด็กดี พี่อยากฟัง”
“พี่จงอินอย่า...อย่าทำผม อ้ะ...อะ..อื้อ” ผมขำอย่างเอ็นดู ปากน้องก็บอกว่าอย่าทำ แต่ร่างกายดันตอบสนองดีเสียยิ่งกว่าอะไร ทั้งรัดนิ้วผมจนแน่น แถมยังแอ่นสะโพกรับแรงกระแทกที่ผมส่งเข้าไปอีก
พูดอย่างไม่อายว่าอยากรังแกน้องมาก แต่ความดีในหัวก็คอยประท้วงอยู่นั่นแหละว่าอย่าเพิ่ง น้องเพิ่งจะสิบหก รออีกแค่สองปีเท่านั้นจงอิน อย่างน้อยให้น้องจบเกรดสิบสองแล้วค่อยทำก็ยังไม่สาย แต่ผมก็อยากจองตัวน้องอยู่ดี เซฮุนยิ่งโตยิ่งน่ารัก ถ้ามีใครมาลวนลามผมจะทำใจได้เหรอ ผมทนุถนอมมาแทบตาย ถ้าจัดการตั้งแต่วันนี้น้องจะได้รู้ด้วยว่าไม่มีสิทธิหนีผมไปไหนแล้วทั้งนั้น
“อะ…น้องเซ...ไม่ไหวแล้ว” ผมหยุดนิ้วให้ลึกที่สุดเมื่อเซฮุนเกร็งไปทั้งร่างกาย แถมผมยังรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดออกมาเลอะกางเกงนอนตัวเองบนตัวน้องด้วย ผมยิ้มขำกับท่าทางนั้น ดึงนิ้วออกมาแล้วพลิกตัวน้องให้นอนหงายลงไปดีๆ เซฮุนปรือตามองผม ก่อนจะรีบหุบขาเข้าหากันแน่น “ผม…ฉี่รดกางเกง”
น้องเซใช้มือสองข้างปิดไปที่กลางลำตัว บีบศอกเข้าหากันแล้วหดคอเพื่อแสดงความเหนียมอาย แม่ง โอตาคุเข้าสิงผมเลยเนี่ย กูไม่ทงไม่ทนแม่งแล้ว เอาจริงๆใครจะทนไหววะ น้องเซยั่วแบบไม่ได้ตั้งใจแบบนี้
“ไม่ต้องอายนะครับ” ผมดึงมือน้องออกมา ลดตัวลงไปดึงกางเกงนอนที่เลอะเปียกเป็นดวงออกจากตัวน้องจนเด็กตัวบางหุบขาเข้าหากัน เซฮุนร้องดังลั่นเมื่อผมแหวกขาน้องออก ผมทำได้แค่กลืนน้ำลายทันทีเมื่อส่วนลับของน้องปรากฎสู่สายตา ผมเข้าใจแล้วว่าน้องเขาชอบสีชมพูมาก แต่ก็ไม่คิดว่าในตัวน้องมันจะชมพูไปหมดแบบนี้ ชมพูตั้งแต่ส่วนอ่อนไหวที่ตอนนี้ตรงปลายเลอะนิดหน่อย แถมปากช่องทางก็ยังชมพูน่ารังแกไปหมด “เด็กดี เราน่ารักไปทั้งตัวเลย”
ผมจับขาน้องให้แหวกออก แอลกอฮอล์ในตัวที่ค้างอยู่ในทำให้อารมณ์พุ่งพล่านมากขึ้นไปอีก น้องเซปิดหน้าตัวเองด้วยสองมือ แต่ก็ยอมแอ่นสะโพกให้ผมใส่นิ้วเข้าไปอีกรอบ ผมควงนิ้วตัวเองอยู่นานเพื่อให้มันขยาย อย่างน้อยน้องเซก็ควรมีความทรงจำดีๆกับครั้งแรกเอาไว้บ้าง
“พี่…จงอิน อื้ออ”
ผมกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีกเพื่อบอกให้ตัวเองใจเย็นๆ น้องยังเด็ก ท่องไว้ว่าน้องยังเด็ก จงอินมึงจะแกล้งน้องไม่ได้เด็ดขาด
ผมดึงนิ้วออกมาเมื่อตอนนี้สะโพกน้องแดงไปหมด นึกแล้วก็สงสารจริงๆที่เซฮุนทำอะไรนิดหน่อยก็แดงแล้ว ผมไม่อยากนึกถึงตอนที่ผมใส่อะไรๆเข้าไปในตัวน้องเลยว่ามันจะแดงขนาดไหน แล้วจะนึกทำไมวะ ใส่เข้าไปให้เห็นกับตาก็สิ้นเรื่องแล้ว
“อ๊า! พี่จงอิน น้องเซเจ็บ เจ็บมากๆ” น้องเซดีดดิ้นเมื่อผมปลดกางเกงจับส่วนนั้นของตัวเองจ่อเข้าที่ช่องทาง ผมเข้าใจนะว่าน้องคงจะเจ็บมาก แต่จะบอกให้ผมหยุดตอนนี้คงไม่ไหวแล้วจริงๆ “ฮึก พี่จงอิน...แกล้งน้องเซ ฮึก ฮืออ”
“ชู่ว เด็กดี” ผมเบิกตากว้างรีบโน้มตัวลงไปหาน้องที่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นทันที ผมอยากจะบ้าตายแล้ว ในตัวน้องมันแน่นมากจริงๆ แน่นทั้งที่เพิ่งใส่เข้าไปได้ไม่ถึงห้าเซนเลยด้วยซ้ำ เริ่มไม่สงสัยแล้วว่าทำไมถึงนิยมเด็กกันนัก เพราะเหตุผลนี้เองเหรอเนี่ย
ผมรีบเอานิ้วเเตะปากสีชมพูของน้องเอาไว้ให้เงียบแต่เซฮุนก็ยังสะอึกสะอื้น น้องมองหน้าผมกลับมาผ่านม่านน้ำตา ก่อนจะทุบไหล่มาอย่างแรงเมื่อสะโพกเล็กถูกดันส่วนแข็งขืนให้เข้าไปลึกมากขึ้น
“อึก…ผม…เจ็บ อะ” เซฮุนพูดออกมาได้ทีละคำ ผมจูบขมับน้องปลอบใจแล้วแช่สะโพกค้างไว้ทั้งที่มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว น้องร้องไห้ไม่หยุด ผมสงสารน้องนะ แต่ตอนนี้ถ้าน้องเซยังรัดแน่นขนาดนี้ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“ทนนิดนึงนะครับเด็กดี พี่จะไม่ไหวแล้ว” ผมอาศัยช่วงที่น้องเผลอดันเข้าไปทีเดียวจนสุด หน้าขากระแทกสะโพกกลมจนเกิดเสียงดังลั่น น้องเซสะท้านจนเผลอกอดคอผมแน่น เด็กตัวบางสะดุ้งจนแผ่นอกแอ่น แถมยังจิกเท้าลงกับเตียงอย่างแรงจนผมรู้สึกได้ถึงรอยยุบที่บุ๋มลงไป “อา...น้องเซของพี่ ดีไปหมดเลย”
“อื้ออออ น้องเซเจ็บ พี่จงอินแกล้งน้องเซทำไมครับ”
“พี่ไม่ได้แกล้งน้องเซนะครับ”
“แต่น้องเซเจ็บ...” เด็กตัวขาวว่าเสียงอ่อย เซฮุนสะอื้นทั้งที่ยังมองหน้าผม น้องพยายามจะดึงสะโพกออกไปแต่ผมก็กระแทกใส่กลับเข้าไปอีกจนน้องถึงกับนิ่ง ได้แต่นอนเบ้หน้าจากหลากหลายความรู้สึกปนกัน “งื้อ พี่จงอิน น้องเซเจ็บมากๆเลย”
“เด็กดี...ทนเพื่อพี่ได้ไหมครับ?” ผมอ้อนวอนขอน้องทางสายตา บอกให้น้องรู้ว่าตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เสื้อผ้าอะไรม่ต้องถอดแม่งแล้ว ตอนนี้ขอแค่ได้รังแกน้องก็พอ เซฮุนน่าฟัดขนาดนี้แล้วจะให้ผมอดใจยังไงไหว
“ฮึก…เพื่อพี่จงอิน...ผม ทนได้”
ผมยิ้มกว้าง จุ๊บปากน้องไปเบาๆหนึ่งครั้งก่อนเริ่มดึงสะโพกออกมาแล้วใส่สวนกลับเข้าไปใหม่ น้องเซสะดุ้งอีกรอบเมื่อผมทำแบบนั้น เอาแต่ร้องเสียงหวานเหมือนแมวอ้อนไม่เลิกจนผมอดใจโน้มตัวลงไปจูบอีกไม่ได้
มือน้องเกาะไหล่ผมเอาไว้แน่น ผมเจ็บแม้กระทั่งตอนถูกเล็บน้องจิกแต่ไม่เป็นไร น้องเซอาจจะเจ็บเพราะถูกผมรังแกมากกว่านี้ก็ได้ เด็กตัวขาวชันขาขึ้นกว้าง พลิกหน้าหนีจนเส้นผมปลิวสไวไปตามแรงขยับ ภาพนั้นทำเอาผมตื่นเต้นไปหมด ไม่คิดว่าจะได้เห็นน้องเซมานอนครางอยู่ใต้ร่างเลยด้วยซ้ำ นี่มันสวรรค์ชัดๆ แม่งเอ้ย สวรรค์ในคุกโคตรๆ
“อะ…อ๊า พี่จงอิน อื้อ”
“อา…พี่ขอโทษนะ แต่พี่เบาไม่ไหวแล้ว”
ผมเร่งจังหวะในการส่งแรงเข้าไป น้องเซอ้าขาออกกว้าง แอ่นสะโพกขึ้นมาให้ผมสอดใส่แต่ตัวเองก็เอาแต่บ่นว่าเจ็บไม่เลิก ผมโน้มตัวลงไปหาน้อง ฝากฝังรอยแดงที่ลำคอนับสิบรอยแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผลงานตัวเอง สะโพกก็ยังคงขยับเข้าใส่ตัวน้องไม่เลิก วันนี้ตัวเซฮุนไม่ชมพูผมจะไม่เลิกจริงๆด้วย โทษฐานที่น้องยั่วผมไม่รู้ตัวมานานเเสนนาน
“อื้อ ผม...ผมปวดฉี่อีกแล้ว...พี่จงอิน อื้อ”
“ปล่อยออกมาเลยเด็กดี”
“ไม่เอาอ๊า น้องเซ ไม่อยากเป็นเด็ก อื้อ ฉี่รดที่นอน แม่บอกว่า...อะ...อ๊า”
“ว่าอะไร อืม...”
“ฉี่รดที่นอน ไม่ดี...อะ ....อย่าทำ”
“ที่นอนพี่ พี่อนุญาต” ผมจูบปลายจมูกน้อง กดสะโพกเข้าไปลึกสุดๆจนน้องเกร็งตัวอีกรอบ น้องเซจิกไหล่ผมแน่น กัดปากจนแดงเถือกแล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเลอะเต็มหน้าท้องตัวเองไปหมด ผมมองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู ตอนที่ส่วนอ่อนไหวของน้องแดงเถือกอยากจะปลดปล่อยนั่นน่ะมันน่าแกล้งจริงๆ
“พี่จงอิน...ผมไม่ไหวแล้ว...”
“พี่รู้แล้วเด็กดี อีกนิดนะ”
ผมหลับตาแน่น ตั้งใจกระแทกของตัวเองเข้าไปในร่างกายน้องที่กำลังกระตุกเป็นจังหวะจากการปลดปล่อยเมื่อครู่ น้องครางดังลั่นเมื่อผมเริ่มเร่งความเร็วและเพิ่มแรง จนสุดท้ายเด็กน้อยก็ตกใจผวากอดผมเมื่อน้ำอุ่นฉีดเข้าไปในตัวจนหมด
น้องเซสะอึกสะอื้นไม่เลิกจนผมต้องจูบปลอบอยู่นาน เด็กตัวขาวถึงได้เงียบลงพร้อมกับการนอนนิ่ง ผมมองหน้าน้องด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ตัวน้องชมพูไปหมดไม่ว่าส่วนไหน ทั้งหน้า คอ ตรงนั้น แล้วก็ข้างหลัง ให้ตายเถอะ แค่ผมมองหน้าแดงๆตาปรือๆของน้องตอนนี้ไอ้สิ่งที่คาอยู่ในตัวน้องมันก็ทรยศขึ้นมาอีกจนได้
ผมยิ้มแห้ง มองหน้าน้องเซที่ทำตาโตตกใจถึงสิ่งที่พองโตในตัวทีละนิด ยิ่งน้องเผลอขมิบตอดรัดผมไม่รู้ตัวแบบนี้เเล้วผมก็ยิ่งแย่
“อาเซฮุน...”
“พี่จงอิน...ฉี่ใส่ผม” น้องเซทำตาโตเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ เด็กตัวขาวทำท่าจะกระโจนไปเข้าห้องน้ำจนสะโพกหลุดออไป น้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เซฮุนเซลงกับเตียง แต่ผมก็สามารถรับน้องมาไว้ได้ ให้ตายเถอะ แล้วทำไมน้องเซต้องลงคว่ำหน้าแบบนี้ด้วย “พี่จงอินฉี่ใส่ผม...ได้เหรอครับ”
“ได้สิ มันคือของวิเศษณ์นะ ทำให้ตัวเราเป็นสีชมพูไปหมดเลยเนี่ย”
ผมนึกเกลียดตัวเองในใจที่ยังคงแกล้งน้องต่อ ตอนแรกก็คิดว่าเซฮุนจะไม่เชื่อ แต่พอน้องยกแขนตัวเองขึ้นดูแล้วพยักหน้าเห็นด้วยเท่านั้นแหละ จิตใจผมก็พองโตทันที และยิ่งพองขึ้นไปอีกเมื่อน้องหันหลังมาให้ แถมยังบอกให้ผมทำให้ตัวเองเป็นสีชมพูมากกว่านี้
“พี่จงอิน ผมอยากมีสีชมพูเยอะๆ” น้องเซแอ่นสะโพกมาด้านหลังจนเกือบชนเข้ากับส่วนนั้นของผม “พี่จงอินต้องเอาไอ้แข็งๆใส่เข้ามาใช่ไหมครับ”
“อา…เซฮุน ใช่” ผมคลึงสะโพกน้องเบาๆ รู้สึกเหมือนเป็นตาเฒ่าหลอกเด็กยังไงไม่รู้ว่ะเนี่ย
“ใส่เข้ามาอีก พี่จงอินฉี่เข้ามาในตัวน้องเซเยอะๆนะครับ ผมอยากชมพู~” ผมกลั้นขำ แต่ก็ยอมทำตามคำสั่งน้อง (ซึ่งเป็นผลดีกับตัวเองล้วนๆ) แต่โดยดี ผมแหวกสะโพกมนออกจากกัน นวดคลึงให้น้องอยู่ครู่ใหญ่จึงกดดันส่วนปลายเข้าไปทีละนิด น้ำขาวขุ่นที่เคยอยู่ด้านในพากันไหลเลอะออกมาตามหว่างขาเรียวทันทีเมื่อผมแทรกส่วนแข็งขืนเข้าไปแทนที่ น้องเซตัวสั่น ซุกหน้าลงกับหมอนแล้วจิกเตียงเเน่น “อื้อ...พี่จงอิน มันเข้ามาแล้ว อ้ะ”
“ใช่ มันกำลังเข้าไปนะครับ”
“อ๊า เข้ามาอีก เข้ามาเยอะๆ น้องเซอยากชมพู อื้อ~” เซฮุนพูดอู้อี้กับหมอนใบโต ผมหยิกแก้มก้นน้องไปหนึ่งรอบด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกอีกครั้งตามคำร้องขอ
ไม่รู้แล้วว่าน้องเซจะชมพูเมื่อไหร่ ขอให้ชมพูช้าๆก็ดี พี่จะได้รังแกน้องนานๆ
เลวอีกแล้วกู
อ่านต่อ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=66
ทำไมดีแบบนี้กันน้า
ตอบลบหมีของแม่จ๋าดีจริงๆ
ต้องจองเอาไว้นะลูก!!
เดี๋ยวตาแก่โรคจิตจะมาแย่งไป กิกิ
ยัยฮุนชมพู~