โอเซฮุนอยากจะหันหน้าหนีถ้าไม่ติดว่าถูกอีกฝ่ายล็อคคอเอาไว้พร้อมริมฝีปากหยักที่พุ่งตรงเข้ามาช่วงชิมลิ้มรสในโพรงปากของเขา มันทั้งรวดเร็ว รุนแรง และหยอกเย้าจนโอเซฮุนอยากจะลงไปดิ้นตายเสียตรงนั้น ชุดคลุมอาบน้ำถูกกระตุกด้วยมือหนาจนสาบตรงกลางเริ่มแหวกออกจากกัน โอเซฮุนไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เล่นตัว ก็แค่คิมจงอินเคยพูดน่ะ
เวลาคุณเล่นตัว มันเร้าใจสุดๆไปเลยล่ะครับ
ร่างบางบิดตัวหนี แต่กลับถูกคนมือไวคว้าเอาไว้พร้อมร่นเสื้อคลุมอาบน้ำที่ไหล่ลงมาจนเห็นไหปลาร้า รอยแดงที่เขาทำเอาไว้เมื่อสองวันก่อนยังไม่หายดีเลยด้วยซ้ำ เสือร้ายยกยิ้มอย่างพอใจก่อนกดแนบริมฝีปากลงไปอีกครั้งที่รอยเดิม ดูดดุนพลางขบกัดซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้นจนเจ้าของเรือนร่างทำได้เพียงยกแขนขึ้นมาจับบ่าอีกคนแน่น
“ฮื่อ...”
ร่างบางถอนหายใจ จากที่รู้สึกเพียงเบาบางทุกอย่างกลับพุ่งขึ้นรุนแรงเมื่อมือหนาที่สากหน่อยๆลูบไล้เอวคอดของเขาจากการสอดมือขึ้นมาจากชายชุดคลุมอาบน้ำ โอเซฮุนเชิดหน้าเมื่อคิมจงอินลากลิ้นร้อนลงมาจนถึงเนินอกบาง รอยแดงมีปรากฏให้เห็นจนทั่วทำให้คนทำยิ้มอย่างพอใจและเริ่มกระจายรอยนั่นให้ทั่วตัวยิ่งขึ้นไปอีก
“ยะ...อย่าทำรอย อ้ะ...จงอิน”
“ที่ใส่เสื้อแขนยาวตลอดเวลา เพราะผมเหรอ”
เขาไม่ปล่อยให้เวลาทุกวินาทีหายไป คิมจงอินดูดดุนยอดอกสีอ่อนของคนที่มักจะบำรุงผิวตัวเองสม่ำเสมออย่างหยอกล้อ ทั้งใช้ลิ้นตวัดบ้าง กัดมันบ้าง เรียกเสียงครางไมได้ศัพท์จากคนปากเก่งเป็นอย่างดี
“ก็รู้นี่ งั้นก็อย่าทำจะได้ไหม!”
“ทีหลังก็ถอดเสื้อไปทำงานเลยนะ เขาจะได้รู้กันทั้งโลก ว่าโอเซฮุนน่ะมีผัวแล้ว”
เพียะ!
“นั่นปากหรืออะไร”
“ตีผมแบบนี้เนี่ย...ชอบหรือเปล่าล่ะ”
“อ้ะ...จงอิน”
คนผิวแทนยิ้มมุมปาก มองใบหน้าขาวผ่องที่ทุกคนมองว่ามันหล่อแต่เขากลับมองว่ามันยั่วยวนเสียเหลือเกิน ยิ่งเวลาที่ริ้วแดงปรากฏให้เห็นอย่างเช่นตอนนี้ ตอนที่เขาเอื้อมมือลงไปเค้นคลึงก้นงอนๆของเจ้าตัว บีบมันเล่นอยู่พักใหญ่ ก่อนลากมือตัวเองมาที่ด้านหน้าแล้วบีบคลึงส่วนกลางลำตัวอีกฝ่ายเพื่อแกล้ง
“ชอบไหม”
“อื้อ...อ้ะ”
จงอินรูดรั้งส่วนนั้นของคนตรงหน้าจนโอเซฮุนจะยืนไม่ไหวต้องจับเสื้อของเขาเอาไว้ ร่างบางแอ่นสะโพกรับมือของเขาที่รูดมันเล่นก่อนเสียงครางจะหยุดลงเพราะความอดทนต่อความน่ารักไม่ได้จากคนผิวแทน คิมจงอินกดจูบริมฝีปากบางด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนส่งลิ้นร้อนเข้าไปตวัดชิมรสมิ้นท์จากยาสีฟันที่โอเซฮุนชอบนักชอบหนาทำให้เขาอยากจะชิมมันอยู่แบบนั้นไม่เลิก
โอเซฮุนเป็นฝ่ายดันอีกคนออกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะไม่ไหว มือของคิมจงอินซนเกินกว่าที่เขาจะกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ ร่างบางส่ายหน้าเมื่อร่างกายกำลังสั่นสะท้าน แต่คนอย่างคิมจงอินไม่มีทางหยุดแค่นั้นเขารู้ดี
“ไม่ไหวแล้วเหรอครับ”
“อื้อ...อ้ะ อ้ะ พะ...พอก่อน”
จังหวะการรูดรั้งของคิมจงอินรัวเร็วขึ้น โอเซฮุนเงยหน้าสูดปากครางก่อนที่ตัวเองกำลังจะเห็นทุกอย่างเป็นสีขาวคิมจงอินก็ดันหยุดมือนั้นเสียก่อน
“จัดการของที่คุณหวงนักหวงหนาให้หน่อยสิครับโอเซฮุน”
เซฮุนแทบอยากจะตีตัวเองที่เลี้ยงเด็กคนนี้มากับตัว คิมจงอินกอดอก และแน่นอนว่าเวลาแบบนี้ถ้าเขาไม่ทำ คิมจงอินก็คงกลั่นแกล้งเขาด้วยการปล่อยให้เขาต้องเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำแน่ โอเซฮุนคุกเข่าลงกับพื้น ปลดเชือกกางเกงวอร์มของอีกฝ่ายแล้วรูดมันลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในCalvin Keinที่เขาซื้อให้เองกับมือ ส่วนนั้นของคิมจงอินผงาดสู้สายตาเขาในที่สุด โอเซฮุนประคองรูดรั้งมันเบามือ เมื่อเห็นว่าคิมจงอินกำลังมองอยู่เขาเลยจัดการครอบมันด้วยโพรงปากอุ่นร้อนของตัวเอง หลับตาพริ้มเมื่อดูดมันจนเข้ามาลึกจนเกือบถึงคอหอย
จงอินมองร่างบางที่กำลังผลุบเข้าผลุบออกที่ช่วงกลางลำตัวของเขาเพื่อเล่นกับของเล่นแสนรักที่เจ้าตัวหวงนักหวงหนาแล้วก็เผลอเด้งสวนสะโพกกลับเข้าไปเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน โอเซฮุนรู้งานอย่างดีว่าเขาชอบแบบไหน ชอบให้ทำอะไร อย่างเช่นการที่อีกฝ่ายใช้ลิ้นร้อนเลียวนรอบส่วนปลายพร้อมกับช้อนตาเยิ้มๆมองเขา
แบบนี้น่ะ คิมจงอินก็ชอบ
“รู้หรือยังครับ ว่าไอ้นี่น่ะมันเป็นของคุณนะ”
จงอินเอ่ย ลูบผมอีกฝ่ายอย่างเบามือ สวนสะโพกเข้าใส่โพรงปากอีกคนจนโอเซฮุนเผลอร้องครางเมื่อมันเข้าไปลึกเกินไป แน่นอนว่าคิมจงอินไม่ปล่อยให้โอเซฮุนได้ครางคนเดียวแน่นอน เพราะการที่อีกฝ่ายทั้งดูด เลีย และครูดไอติมแท่งร้อนนั้นด้วยฟันมันก็ทำให้คิมจงอินครางแทบบ้าได้เหมือนกัน
แกนกายร้อนเคลือบด้วยน้ำหนืดใสถูกถอดถอนออกมาจากปากบาง โอเซฮุนลุกขึ้นยืนก่อนจะถูกผลักให้หันหลังเข้าเคาท์เตอร์ที่เขาชงชาเมื่อครู่ ไม่ทันได้เอ่ยท้วงอะไรนิ้วเรียวของอีกฝ่ายก็สวนเข้ามาในตัวเขาจนเซฮุนต้องจิกกับเคาท์เตอร์จนเจ็บเล็บ มันเข้ามาทีเดียวถึงสองนิ้ว เรื่องนี้เขาจะโทษคิมจงอินเพียงคนเดียวที่ขยันทำจนมันเริ่มขยาย แต่ถึงอย่างนั้นพอสอดใส่ไอ้นั่นเข้ามา เขาก็ยังเจ็บจนต้องร้องอยู่ดี
ขนาดมังกรของคิมจงอินกับนิ้วของเจ้าตัวน่ะ มันคนละชั้นกันเลยล่ะ
และมันก็เป็นสิ่งที่โอเซฮุนหวงสุดชีวิตเลยด้วย
“อ้ะ...อ้า...จะ...จงอิน”
“เรียกผมเหรอครับเจ้านาย”
โอเซฮุนครางกระเส่าเวลาที่จงอินหมุนควงนิ้วตัวเองเล่นอยู่ในนั้น ร่างหนามองคนตัวขาวที่ยืนกางขาตัวสั่นที่อยู่ตรงหน้าแล้วเจ้าหนูมันก็ดันแข็งแกร่งขึ้นมามากกว่าเดิมจนได้
“วันนี้คุณเจ็บหน่อยนะเซฮุน มันใหญ่มากกว่ามะรืนอีก”
“อึก...”
คิมจงอินไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เพราะทุกครั้งที่บอกว่ากำลังจะใส่ โอเซฮุนมักจะรู้สึกเจ็บกว่าปกติเสมอ แน่นอนว่าวันนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เซฮุนเรียกร้องให้เขาเอามันออกไปอีก จงอินถอดนิ้วออกมาอย่างรวดเร็ว รูดรั้งแกนกายสองสามทีเพื่อเตรียมพร้อมก่อนจ่อส่วนปลายและดันมันเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ...อ้ะ”
เสียงหวานร้องคราง คิมจงอินค่อยๆกระแทกเข้าไปซ้ำๆจนในที่สุดมันก็มิดด้าม เซฮุนสูดหายใจเข้าและเผลอขมิบจนช่องทางตอดรัดด้ามมังกรของคิมจงอินจนเจ้าตัวเกือบหลั่งออกมาอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่ามือหนาฟาดก้นขาวจนขึ้นรอยแดงระบายอารมณ์ไปเสียก่อน
เมื่อเห็นว่าโอเซฮุนเริ่มผ่อนคลาย คิมจงอินก็ไม่รอช้าที่จะขยับถอยสะโพกและสวนกลับเข้าไป หมุนควงสะโพกบางจังหวะบ้างเพื่อเรียกเสียงครางจากอีกคนที่กำลังจะขาดอากาศตายเพราะเอาแต่เรียกชื่อเขาไม่เลิก
“จงอิน...จงอิน...อ้ะ..อะ...จงอิน...”
“เรียกผมขนาดนี้ อยากได้อะไรครับ”
จงอินยิ้มกว้างเมื่อเห็นภาพเซฮุนเสียวซ่านเป็นที่น่าพอใจเป็นของขวัญยามเช้า แต่ดูเหมือนอะไรๆจะไม่เป็นใจเมื่อโทรศัพท์ของคิมจงอินดังขึ้นมา บนหน้าจอขึ้นเบอร์สำนักงานที่ติดต่อเขาสำหรับการถ่ายแบบในวันนี้ เมื่อเห็นแบบนั้นจงอินจึงยื่นมันให้กับเจ้านายของเขา โอเซฮุนรับไปดูพร้อมกับใบหน้าขึ้นสี
“อ่า...เซฮุน รัดแน่นชะมัดเลย”
“อ้ะ..หยุด...ก่อน..อื้อ”
“รีบรับสิเซฮุน”
โอเซฮุนไม่มีทางเลือก ถ้าเขาไม่รับเครดิตที่เขาสร้างมากับมือต้องพังครืนแน่ นิ้วเรียวบางสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ด้วยความยากลำบากเมื่อคิมจงอินเอาแต่กระแทกเข้ามาไม่หยุด ร่างกายของเขาสั่นสะท้านจนแม้แค่คำพูดสวัสดียังกระตุกเป็นช่วงๆ ไหนจะต้องกลั้นเสียงครางไม่ให้หลุดเข้าไปในโทรศัพท์อีก ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นไปไมได้ ไหนจะเสียงเนื้อกระทบกันที่คิมจงอินตั้งใจทำให้มันเกิดอีก
คิมจงอินนี่บ้าจริงๆ ให้ตาย!
“สะ..สวัสดีครับ อะ”
‘สวัสดีครับคุณคิมจงอิน’
“อ้ะ...จงอิน เอ่อ ทำธุระอยู่ ผมเซฮุนครับ”
‘เอ่อ...คุณเซฮุนครับ คือทางเราต้องขอโทษด้วยที่ต้องเลื่อนเวลานัดจากเที่ยงตรงเป็นบ่ายโมงนะครับ พอดีทางทีมงานเขาเพิ่งกลับจากพูซานเลยต้องขอเวลาเตรียมตัวสักหน่อย’
“อ่อ....อื้อ ครับ มะ...ไม่มีปัญหา”
‘คุณเซฮุนโอเคนะครับ’
โอเซฮุนเม้มปากแน่น คิมจงอินเริ่มแกล้งเขาอีกครั้งด้วยการส่งมือหนามารูดรั้งแกนกายของเขาไปด้วย
“อ้า...โอเค..ครับ”
‘เอ่อ งั้นผมไม่รบกวนคุณเซฮุนแล้วครับ รบกวนฝากบอกคุณจงอินด้วยนะครับ’
“ผมได้ยินแล้วครับ ขอเวลาทำธุระสักสามชั่วโมงนะครับคุณโปรดิวเซอร์”
คิมจงอินแกล้งแทรกเสียงเข้าไปก่อนจะปล่อยให้เซฮุนวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว ปลายสายค้างอยู่อย่างนั้นสักพักและแน่นอนว่าคุณโปรดิวเซอร์คงได้ยินเสียงหอบหายใจถี่รัวของเจ้านายเข้าเรียบร้อยแล้ว สายตัดไปแล้วและนั่นทำให้คิมจงอินต้องกลับมาจัดการคนตรงหน้าต่ออีกครั้ง
“จงอิน...อ้ะ...ปล่อยเลย...นาย...ทำให้ฉัน..อาย”
“คุณงอนผมเอง อ่าเซฮุน...อย่ารัดสิครับ ไม่งั้นผมปล่อยในนะ”
“อย่า...อ้ะ...ขี้เกียจล้าง”
“อ่า เซฮุน...ไม่ไหวแล้ว ข้างในนะ”
“บอกว่าขี้..เกียจ อ้า...อ๊า”
โอเซฮุนร่างเกร็งกระตุก คิมจงอินเร่งมือรัวให้น้ำสีขาวพวยพุ่งออกมาจากส่วนปลายของเขาจนเลอะเคาท์เตอร์ไปหมด ร่างบางแทบทรุดลงไปกับพื้นถ้าไม่ติดว่าถูกคิมจงอินยื้อเอวเอาไว้ด้วยสองมือ ไม่เข้าใจเลยว่าอีกฝ่ายไปอึดมาจากไหน วันนี้ถึงได้ทนได้นานขนาดนี้
“อ่าเซฮุน...อีกนิดนะ”
เสียงครางในลำคอของคิมจงอินทำให้โอเซฮุนรู้สึกเหมือนจะบ้า ร่างกายปั่นป่วนไปหมดแต่สุดท้ายน้ำอุ่นๆก็ฉีดเข้ามาในตัวเขาพร้อมกับการกระแทกกระทั้นอีกสองสามครั้ง คิมจงอินหอบหายใจถี่รัว กดใบหน้าลงมาพรบจูบที่แผ่นหลังของเขาแน่นอนว่าอีกฝ่ายมักจะทำรอยทิ้งเอาไว้สม่ำเสมอจนโอเซฮุนไม่กล้าแต่งตัวเปิดเผย
มีต่อค่ะที่รักทั้งหลาย
อ่านต่อ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425620&chapter=1
